Mijn eerste kennismaking met Alice cooper was toen ik een jaar of 15 was. Er stond toen een fotootje van een beul met het afgehakte hoofd van Alice Cooper met de tekst "gaat dit niet een beetje te ver Alice". Het blad was duidelijk geschockeerd van het tafreel, maar het mag ook duidelijk wezen dat het blad zijn huiswerk niet goed gedaan had. Alice Cooper gebruikt zijn guillotine al vanaf de "billion dollar babies" tour in 1973. Later kreeg ik een tip dat er een concert van Alice Cooper werd uitgezonden op de TV (Sky channel meende ik). Ik plande die avond vrij en ging voor de buis zitten, met een draagbare cassetterecorder voor de televisie speaker nam ik het concert op. Na het zien van dit concert (was overigens een registratie van de "Constrictor" tour genaamd: 'The nightmare returns') was ik meteen verkocht en daar begon de Alice waanzin. Mijn eerste Lp die ik kocht was "Billion dollar babies", de plaat met de meeste Alice Cooper klassiekers ( denk aan "No more mr. nice guy", "Elected", en "billion dollar babies"). Het was tevens ook een van de eerste cd's die ik kocht. De tweede stap van het verzamelen is natuurlijk alle reguliere Lp's aanschaffen, daarna alle cd's en daarna video's en dvd's en als laatste alles kopen waar de naam Alice Cooper centraal staat. Zo heb ik een aantal poppen weten te bemachtigen en een beer, je kan het niet zo gek verzinnen of je kan het kopen. Hieronder een greep uit de collectie Alice Cooper LP's en cd's.

1969, het eerste album........

We horen voor het eerst muziek van de band Alice Cooper in 1969, de eerste release "Pretties for you" op het label van Frank Zappa, "Straight records". Het album laat experimentele nummers horen en komt bij mij over als een mix van The Beatles met bleusy invloeden. De vinyl versie van "Pretties for you" valt op zich nog wel makkeljk aan te komen, ik kreeg hem kado van vrienden van mij, dit is dan ook gelijk de allermakkelijkste manier om er aan te komen. De cd was een stuk lastiger te krijgen, na veel geduld en zoeken heb ik uiteindelijk toch nog een exemplaar kunnen bemachtigen. Later vond ik nog een cd en mini album. De mini albums is een cd versie gelijk aan de vinyl uitgave met binnenhoes dus eigenlijk een mini LP. In oktober 2017 komt er een heruitgave uit op gekleurd vinyl; de "roctober" uitgave. Er zijn zeker 42 uitgaven van deze plaat. Tot dusver heb ik er 5 dus ik kan nog even vooruit.

1970 Easy action.........

De tweede plaat komt uit in 1970 eveneens op het "Straight" label, "Easy action" is een vervolg van "Pretties for you" en is op sommige vlakken misschien nog wel wat experimenteler. Dit is tevens het laatste album op het "Straight" label, Zappa verkoopt zijn label aan Warner bros, die de Alice Cooper band eigenlijk maar op de koop toe neemt. Ik heb zelf geen versie van 1970 maar wel een van 1973. Op een platenbeurs kwam ik de Mexicaanse versie tegen onder de titel "Hardrock", altijd leuk om te hebben. In 2018 komt er een herpersing uit op gekleurd (goud) vinyl. Deze versie kwam samen uit met "Killer" en door een foutje stonden de opnames van "Killer"op "Easy action" en vice versa. Dat heeft weer een extra zakcentje gekost maar ik heb ze toch allebei weten te bemachtigen. De CD versie heb ik tegelijk met de "Pretties for you" aangeschaft en later ook de mini album versie. Warner brengt overigens later de 2 albums die op het straight label uitkwamen nog een keer opnieuw uit als dubbel LP getiteld "Schooldays", een leuk item om te hebben als verzamelaar zijnde. Dat album wordt later ook nog (onofficiëel) op cd uitgebracht.

Love it to death, de serieuze start van een lange carrière...........

Warner Bros is niet echt overtuigd van de potentie van de band maar stuurt als formaliteit Bob Ezrin naar een optreden van de band. Bob kreeg de boodschap mee, "poeier ze gewoon af! Begin er niet aan". Bob bekeek het optreden zonder overtuiging totdat er een nummer gespeeld werdt wat zijn aandacht greep. "I'm edgy" verstond Bob in de zaal. Na het optreden sprak hij de band en vertelde hun dat het nummer "I'm Edgy" wel potentie had. De band legde Bob uit dat het nummer "I'm Eighteen" heette en niet "I'm Edgy". Zodoende kwam Bob dus terug bij zijn baas met de mededeling dat hij toch graag een plaat wilde uitbrengen met deze band. Deze plaat werdt "Love it to Death", voor velen het echte eerste Alice Cooper album.
De plaat is eerder uitgebracht met een andere hoes, op de orginele hoes steekt Alice zijn duim door de zijn lange jas op de plek van zijn geslacht. De maatschappij kan er niet om lachen en besluit de hoes terug te halen en op de nieuwe wordt de duim vakkundig weg gewerkt. Ik zelf heb de desbetreffende Lp in mijn bezit. Waar de platenmaatschappij wel vrolijk van werd is dat de single "eighteen" boven verwachting aanslaat, dit brengt de band gelijk een stuk hoger op de prioriteiten lijst van Warner, en er volgt spoedig een nieuwe release. Opmerkelijk is dat in 1975 een plaat op de markt komt: Alice cooper "star collection". Het blijkt hier te gaan om een nieuwe uitgave van "Love it to death". De plaat is van duitse afkomst en de naam van het label is Midi records. Ik kreeg de plaat bij geluk 2 keer in mijn bezit doordat een vriend van mij deze toevallig in zijn collectie had en mijn buurman. Bij deze nogmaals mijn dank hiervoor. Thanks John en Roel!

In 1972 werd de plaat "School's out" uitgebracht, de hoes was gemaakt als een ouderwets school tafeltje waar je het tafelblad open kon klappen. De Lp zelf was deze keer niet in een traditionele rijst hoes verpakt maar een slipje. Voor de rest is het natuurlijk wel bekend dat de plaat de wereldhit "School's out" bevat. De plaat is een concept album gebaseerd op "The westside story"

In 1973 kwam de plaat "Billion dollar babies" uit, de hoes was wederom gatefolded maar nu met afgeronde hoeken. Als extra werd er een supergroot billion dollar biljet bijgeleverd en een setje ritskaartjes. De plaat werd een groot succes en is later op verschillende manieren uitgekomen. Zoals bijvoorbeeld de audio dvd en later een dubbel cd met wat extra tracks en een live concert.

Eind 1973 wordt het laatste werk van de Alice Cooper group uitgebracht, "Muscle of love", de plaat wordt uitgebracht in een kartonnen doos, met daarin een hoes en een papier waar je een hoedje mee kan vouwen. De kartonnen verpakking had als grap een vlek op de onderkant van de hoes. Verschillende platenzaken dachten dat de Lp's vervoersschade hadden opgelopen en stuurden ze weer terug naar de groothandel. Op de plaat staat ook een nummer wat geschreven werd voor een James Bond film, "The man with the golden gun". Het nummer werd uiteindelijk niet gebruikt voor de film maar werd toch op de plaat gezet.

In 1974 wordt er een Greatest hits album uitgebracht, dit is een mooie afsluiter van de Alice Cooper group periode en in 1975 komt dan de eerste soloplaat van Alice uit, "Welcome to my nightmare". Het is wederom een concept album en gaat over een man die Steven heet en blijkbaar zijn vrouw heeft vermoord, of was het toch een nachtmerrie? De plaat doet het goed en en met een gastrol van "Vincent Price" wordt het feest echt compleet. In 2002 wordt de cd weer uitgebracht maar dan digitaal geremastered. De vraag is of het daadwerkelijk iets toevoegd aan je bestaande collectie en wonder boven wonder is het antwoord; JA!. Het album heeft namelijk 3 bonustracks die zeker de moeite waard zijn. Het gaat hierom alternatieve versies van: "Devils Food", "cold Ethyl" en "The awakening".
In 1976 komt "Goes to hell" uit dit is wederom een concept en eigenlijk een beetje een vervolg van "Welcome to my nightmare" deze keer verlaat Alice dromenland en gaat op bezoek bij de duivel. De plaat is een stuk rustiger als zijn voorganger en de rock lijkt een beetje verdwenen te zijn. Toch zijn nummers als; "Go to hell","I'm the coolest"( in dit nummer hadden ze zelfs een rol weggelegd voor Henry Winkler, dit ging niet door omdat zijn manager of de grote televisie bazen het niet goed voor zijn imago vonden} "Didn't we meet", en "I never cry" toch echt geweldige songs. De laatste werd met name in Amerika een dikke hit.

Alice krijgt het echt moeilijk met zijn alcohol probleem. In 1977 wordt de plaat "Lace and whiskey" uitgebracht. Een conceptplaat over privé detective Maurice Esgargot en als je goed luistert zou je de verwijzingen naar zijn problemen eruit kunnen halen. Vooral het nummer "I never wrote those songs" heeft naar mijn idee een persoonlijk tintje en anders "King of the silverscreen (Alice wilde namelijk altijd dolgraag acteur worden). In hetzelfde jaar wordt dan ook de eerste liveplaat uitgebracht, "The alice Cooper show", de plaat bevat niet een van de beste live registraties en werd dan ook tegen wil en dank uitgebracht door Warner Bros. Alice wilde zelfs de concerten niet doen, dit vanwege een tour van 2 jaar die hij achter de rug had en dat in combinatie met zijn Alcohol probleem deed de man niet goed. De overtuiging van de liveregistratie spat er dan ook niet echt vanaf. Alice besluit zich te laten opnemen in een kliniek om zijn drankprobleem aan te pakken.

Eind 1978 wordt de plaat "From the inside" uitgebracht, de plaat is een concept album wat eigenlijk de loop van Alice zijn tijd in de kliniek weergeeft. Samen met Bernie Taupin (die we kennen van Elton John) schrijft hij nummers over hemzelf en over de verschillende mensen die hij daar heeft ontmoet. De hoes laat een groene Alice zien met vaag 2 deuren er overheen, als je de deuren open doet zie je de kliniek van binnen. Alice is niet te vinden op de foto, maar als je het deurtje van de quiet room opendoet dan vind je hem. De achter kant van de hoes laat eveneens deuren zien, als je deze deuren opent dan zie je iedereen eruit rennen met een released formulier. De plaat bevat ook de megahit "How you gonna see me now", veel mensen weten niet dat dit een Alice Cooper nummer is. Er is later nog een strip boekje uitgebracht door Marvel Comics over deze plaat met Alice in de hoofdrol.

In 1980 verschijnt de plaat "Flush the fashion", zwaar beinvloed door de new wave punk is deze plaat echt een totaal andere werkstukje dan zijn voorgaande werk. Alice meet zichzelf een punk uiterlijk aan en probeert zo zijn image te updaten. Er staan toch nog een paar nummers op die het halen in de Amerikaanse hitlijsten; "clones" en het nummer "pain". De opvolger "Special forces" borduurt nog even door op deze nieuwe ingeving maar dan met een ietwat duister tintje. Een van de meest bijzondere 12" inches wordt ook uitgebracht in dit tijdperk; "For Britain only". Het nummer is speciaal geschreven voor Engeland en ook alleen in Engeland uitgebracht in een gelimiteerde versie. Verder staan er live opnames op van het nummer "Model citizen", "Who do you think we are", en "Under my wheels". Op zich een leuk item om in je collectie te hebben, als je hem kan vinden. Ik heb mijn exemplaar toevallig gevonden op een platen en cd beurs.

In 1982 wordt het punk imago weer afgezworen met het album "Zipper catches skin". De plaat bevat nummers met een lichte rock'n roll feel, ook staat de titeltrack "I am the future" van de film "Class of 1984" op deze plaat. De rest van de nummers hebben mijns inzien ook allemaal een film thema.

In 1983 komt de plaat "Dada" op de markt. Een album samen geschreven met Dick Wagner. Wagner werdt gevraagd om samen met Alice te werken omdat Alice zelf weinig zin had. Tevens was dit de laatste plaat voor Warner Bros, Wagner beweerde later dat het nummer "Former Lee Warner" een afscheids lied was voor Warner Bros. Deze plaat is voor veel Alice fans een top plaat, de plaat verraste mij ook. Toen ik hem voor het eerst hoorde dacht ik even 'niet een van zijn beste platen' te hebben gekocht maar als je er goed naar luisterd is het eigenlijk juist een van zijn beste platen. De hoes van de plaat is een gedeelte van een Salvodor Dali schilderij, het is een 'optical illusion', je kan er 2 figuren die zitten in zien bekeken door 2 andere figuren, maar je kan er ook een gezicht van een oude man in zien. Nummers als "Enough's enough", "No man's land", "Scarlet and Sheba" en "I love America" behoren zeker tot mijn persoonlijke favorieten of anders "Pass the gun around" met één van Wagners beste gitaarsolo's. Helaas had Alice toch weer zijn alcohol verslaving (of misschien dit keer een coke verslaving) opgepakt en was er niet best aan toe, dit probleem zorgde ervoor dat er geen tour kwam. Tel hierbij op dat Warner Alice niks meer verschuldigd was en dus de plaat weinig promotie kreeg, en daarom voor veel mensen dus onbekend is gebleven.

3 jaar later komt Alice terug, helemaal clean en sterker dan ooit. De plaat "Constrictor" is niet een van de best verkochte LP's maar de tour "The nightmare returns" blijkt wel succesvol te zijn. Met gitarist Kane "Rambo" Roberts op het podium wordt er nog net een stukje extra aan het theatrale spektakel toegevoegd. Op de plaat staan tevens 2 soundtracks; "He's back the man behind the mask" en "The all American succes story (back to school)", de laatste was voor de film "back to school" maar werd niet gebruikt voor de film. "He's back the man behind the mask" werd wel gebruikt voor de film "Friday the 13th VI". De muziek was later veranderd, eerder had het nummer de muziek van het nummer "Trick bag", maar dit vonden de filmmakers te heavy en er werd dus een nieuw muziekstuk geschreven voor het nummer. In Zweden werd het nummer een heuse hit en vanaf dat moment ook altijd op de setlist gezet in dit land.

In 1987 wordt de plaat "Raise your fist and yell" uitgebracht, de periode tussen constrictor en deze plaat is het punt waar ik bekend raakte met de muziek van Alice. Deze plaat is een van de weinige platen die echt naar heavy metal neigt. Dit is tevens het laatste album op het MCA label, Alice maakte de overstap van warner naar MCA met het "Constrictor" album. Na de "Raise your fist and yell" tour zou de band nooit meer een nummer van een van deze 2 platen live spelen, alleen in Zweden werd nog steeds het nummer "He's back....." gespeeld. De single freedom werd uitgebracht op 7"en op 12",

de 12" word geleverd in een beschermhoes; The snakesking bag. Bij veel van de 12" singles mist de snakeskinbag, maar met een beetje goed zoekwerk is hij nog wel te krijgen. Alice stapt van MCA over naar het onder Sony gebrachte label Epic, en deze weet de band om te toveren in een hitmachine.

Samen met 'hit maker' Desmond Child, word het album "Trash" gemaakt, in 1989 komt het uit en het album doet niet onder de verwachtingen. De single "Poison" wordt een regelrechte hit en voor de verzamelaars kan het inkopen van singles en verschillende uitvoeringen beginnen. De plaat is tevens de 20ste studio plaat van Alice en heeft verschillende gast muzikanten (o.a de bandleden van Aerosmith, Richie Sambora, Jon Bon Jovi, Guy Mann Dude). Een maand later wordt er ook een picture disc uitgebracht in Australië. De clear green vinyl versie is overigens een produkt uit Tjechië, die tevens een yellow splattered vinyl hebben uitgebracht. In Mexico wordt nog een brown vinyl uitgebracht en in Argentinië wordt de plaat uitbracht met een rode hoes onder de titel "Basura"(ik heb hier de promo versie van). Steve Vai werd gevraagd om de gitaar partijen tijdens de Trashes the world tour voor zijn rekening te nemen, maar Vai was al onder contract bij Whitesnake en raadde Alice aan om Al Pitrelli de gitaarpartijen te laten doen, Pitrelli was een leerling van Steve Vai, tevens gingen er geruchten dat Guy Mann Dude ook gevraagd zou zijn om de gitaarpartijen tijdens de liveshow te doen.

Zoals al eerder genoemd, de verzamelaar kan zijn portemenee van haretelust openen, want Epic (Sony) brengt verschillende singles uit en deze ook nog weer in tig verschillende versies, ik bezit ze lang niet allemaal, alle singles die je hierboven ziet zijn ook allemaal nog weer in verschillende kleuren vinyl uitgebracht. Ik wil ze absoluut ooit nog wel eens hebben maar op dit moment ben ik niet actief bezig met verzamelen.

In 1991 wordt "Hey stoopid" op de wereld losgelaten, wederom bij Epic en deze hoopt natuurlijk op hetzelfde succes als zijn voorganger. Ondanks dat de promotie achter de plaat zeker even zo groot wordt aangepakt als bij "Trash", wordt het toch niet hetzelfde succes. Op dit album kreeg Alice wederom medewerking van muzikanten van top niveau ( Steve Vai, Joe Satriani, Vinnie Moore die overigens mee on tour ging), er werden wederom verschillende nummers als single uitgebracht, waaronder het nummer "Feed my Frankenstein". Dit nummer werd gebruikt in de film "Wayne's world"en werd in de setlist opgenomen met een act die gebaseerd was op de act in bij het nummer "Teenage Frankenstein" waar Alice een groot monster bouwt, met het verschil dat Alice dan zichzelf bouwt en nog veel later FrankenAlice tot leven brengt tijdens dit nummer..

Ik heb hier wederom niet alle singles in mijn bezit maar wel een paar waar ik tegenaan gelopen ben. De picturedisc van "Love's a loaded gun" is dan gelimiteerd in oplage toch kan je hem moeiteloos vinden, ik heb er zelf 2 maar vind het niet een van de mooiste picture discs. De picture disc van "Feed my Frankenstein" is dan een leuker item om te hebben.

De derde en tevens de laatste release op het Epic label, was weer eens een echt bijzonder concept. In 1994 werd deze uitgebracht, Alice had het idee om het concept te ondersteunen met een stripboek. Het idee was om het verhaal over drie stripboeken te verspreiden. De eerste werd geleverd bij de Lp en de 2 opvolgende delen zouden bij singles geleverd worden. Hier werd later vanaf gezien en de boeken werden gewoon uitgebracht en in stripwinkels verkocht. Ik heb de opvolgende delen dus ook niet los. Later werden de drie boeken gebundeld en uitgebracht, deze heb ik wel in mijn bezit. De plaat deed overigens wederom niet wat Sony er van verwachtte en dit zou dan ook waarschijnlijk een goede reden te wezen om het contract niet te verlengen.

Een picturedisc die echt de moeite waard is om te hebben is de 12" single van "It's me" de afbeelding op de plaat is getekend door dezelfde tekenaar die verantwoordelijk was voor de comicbooks ( Neil Gaiman). De single kwam uit in gelimiteerde oplage en werd genummerd. Van de single zijn 5000 exemplaren geperst dit is voor een Artiest als Alice echt weinig. Je komt de picture disc dus ook maar zelden tegen. Na de tegenvallende resultaten is Sony dan ook klaar met Alice, het blijft vervolgens 5 jaar stil, wel wordt er in 1997 nog een live album uitgebracht "A fistfull of Alice" die ik persoonlijk niet echt super vindt, maar dan komt er in 1999 ineens een geweldige boxset op de markt, "The life and crimes of Alice Cooper". De boxset bevat maar liefst vier cd's en een mooi boekwerk, op de cd's staat van elke plaat een of meerdere nummers en een boel nummers die alleen te vinden zijn op b-kantjes of nog niet eerder verschenen zijn. Voor een Alice fan is dit een must om te hebben, 30 jaar Alice verpakt in een fantastische boxset. In totaal staan er 88 nummers verspreid over vier cd's, waaronder nummers van The spiders (Alice zijn eerste band), The nazz (de tweede naam voor de band), nummers uit films waar Alice in zat; "No time for tears"(sextette),"Because" met de Bee Gees (Sgt. Pepper's lonely hearts club band), "Roadrats" (Roadie), "He's back the man behind the mask" met de orginele muziek en nog een keer de gewone versie, "See me in the mirror", "Identity crisis"(Monsterdog), "Prince of darkness"(Prince of darkness), "Under my wheels" met Axl Rose (The decline of western civilization). Je moet er echt even tijd vooruit trekken om alles een keer te luisteren.

In 2003 gaat Alice weer de garagerock kant op met "The eyes of Alice Cooper". De cd wordt uitgebracht met vier verschillende hoezen, met als enige verschil de kleur ogen. Het heeft even geduurd voordat ik alle verschillende versies in mijn bezit heb gekregen want de blauwe is moeilijk te vinden. De Lp wordt alleen maar geleverd met de rode ogen. In 2005 komt de cd "Dirty diamonds" uit. Het begint ondertussen alweer voorspelbaar te worden, want deze plaat ligt op dezelfde koers als zijn voorganger. Toch vind ik persoonlijk dat op deze cd betere composities staan dan op "The eyes..". De plaat wordt integenstelling van zijn voorganger weer ondersteund met een uitgebreide tournee, en in Nederland speelt de band in Tilburg 013. Het was eerst de bedoeling geweest dat hij in Groningen speelde maar om commerciële redenen is toch besloten om op het laatste moment het optreden te verplaatsen.

July 2008 komt er dan wederom een nieuw studio album uit, "along came a spider" verschijnt op cd en op vinyl. Ik heb natuurlijk beide gelijk aangeschaft. Dit is sinds "Dragontown" het eerste concept album. Alice speelt hier een seriemoordenaar, het grappige is dat er in de hoes een foto staat van een jonge Alice met de naam Steven. Op deze manier grijpt hij weer terug naar het album "welcome to my nightmare.De teksten zijn zoals altijd weer van het type zwarte humor, nummers als "The one that got away" (hier doet dochter Calico ook nog een duit in het zakje), "Salvation" en "I'm hungry" zijn echt weer typische Alice songs. De vinyl versie verscheen in een gatefolded sleeve op coloured vinyl (de mijne is dan clear vinyl, ik weet op dit moment nog niet of er meerdere kleuren in omloop zijn)en heeft een andere voorkant als de cd, dit maakt dit item toch wel weer bijzonder om in je collectie te hebben.

Een ander object om te verzamelen zijn de verzamel albums, bij artiesten als Alice Cooper kan je je lol op met al die verschillende verzamelaars. In de begin periode had je alleen maar "Alice Cooper's greatest hits", en deze wordt ook gewoon onder het reguliere werk geplaatst. Een ander verzamel album van vroeger is natuurlijk "Schooldays", deze valt weer niet onder de reguliere releases. Dat waren de enige twee verzamelaars in het warner bros tijdperk, later werd "The beast of Alice Cooper" er nog aan toegevoegd, maar het blijft nog netjes binnen de proporties. MCA records brengt ook één verzamelaar op de markt onder de titel "Prince of darknes", en brengt "Constrictor" en "Raise your fist and yell" nog eens uit als dubbel cd, en laat het daar eerst bij. Later wordt er nog een cd uitgebracht onder de titel "He's back", waar ook niets nieuws op te vinden is.

Pas toen Sony zijn handen kreeg op een aantal albums, kwamen de verzamelaar pas goed op gang. Regelmatig laat het label weer een cd los op de markt met nummers die al tot vervelends toe op de voorgaande Sony verzamelaar te vinden waren. Het label doet zijn best om de cd's toch aantrekkelijk te maken door op sommige cd's een livetrack toe te voegen of het nummer "Fire" als previously unreleased track op de cd aan te prijzen, wat natuurlijk allang niet meer opgaat omdat het nummer immers op de boxset al vrijgegeven was en tevens al op een single stond. Toch moet je als Alice verzamelaar af en toe maar even je verstand op nul zetten en het herkauwde materiaal maar weer aanschaffen. Ik doe hier weinig moeite voor, als ik toevallig een van de desbetreffende verzamelaars tegenkom en er een redelijke prijs op staat, schaf ik mij de cd wel aan. Eén van de laatste verzamelaars die ik kon toevoegen aan mijn collectie was de dubbel cd "Poison", wederom een weinig interessante release. De cd bevat een drietal live nummers en het nummer "Fire". De overige nummers zijn een greep uit de drie uitgebrachte Sony releases. Echt goede verzamelalbums zijn er op zich niet veel, alleen het album "The definitive collection" vind ik dan nog een plaat waar je echt een goed overzicht krijgt van het werk van Alice. Er staat een groot deel van de warner bros periode op en een paar van de Sony periode, de Mca periode ontbreekt helaas. Op de foto met verzamel cd's staat ook een interview cd "Snakes and dead babies", het bijzondere aan deze uitgave is dat de cd gecombineerd werd met de single "Hey Stoopid" en als dubbel cd werdt uitgebracht. Een andere plaat die je vaak ziet is een live album met opnames van de toronto rock'n roll revival 1969. Deze werd ook al eens uitgebracht onder "The best of Alice Cooper", hier valt natuurlijk over te twisten.

De opnames op de plaat zijn live opnames uit 1969, de plaat valt niet onder de bootlegs wat sommige mensen beweren. De plaat valt ook niet onder reguliere releases, ergens omstreeks 1969 zijn de rechten van deze opnames verkocht en de persoon die deze rechten heeft brengt dus regelmatig een cd uit onder verschillende titels. Het is moeilijk om alle releases bijelkaar te krijgen omdat er zoveel uitgebracht zijn. Ik heb ook lang niet alles, ik heb nog niet eens kwart van de uitgaves. Een ander opmerkelijke feit van dit album is dat er 2 nummers opstaan die helemaal niet van Alice zijn (ook is hij niet de uitvoerende artiest op de cd), het nummer "ain't that just like a woman" en "going down the river", zijn nummers van Ronnie Hawkins. Toch worden deze nummers steevast op deze Alice live verzamelaar toegevoegd en dat levert wel het bewijs dat degene die deze albums steeds uitbrengt, niet echt zijn huiswerk heeft gemaakt en nergens anders aan denkt dan zoveel mogelijk geld te verdienen aan deze opnames.

Andere opnames van deze tijd vinden we terug op een eveneens on-officiële release:"Live at the whiskey a go go". Deze plaat is het tegenovergestelde van de voorgenoemde live cd's, van deze plaat zijn namelijk geen tientallen uitgebracht. De opnames zijn eveneens beter dan de opnames van de "Toronto Rock'n roll revival". De plaat schijnt op dit moment vrij zeldzaam te zijn, maar zeker de moeite waard om er naar op zoek te gaan.

Bootlegs

In de loop der jaren van verzamelen kom je af en toe releases tegen waarvan je het bestaan niet weet. Het gaat dan meestal om bootlegs, opnames van live optredens die op vinyl of cd geperst worden en uitgebracht in kleine oplages. Een bootleg kan dus erg verschillen van kwaliteit, maar voor verzamelaars is het een must om ze allemaal te verzamelen. Bij een artiest als Alice is het moeilijk om te zeggen wanneer je ze allemaal hebt, er zijn namelijk zoveel items in omloop dat het overzicht allang zoek is. Ik heb er in ieder geval een paar weten te bemachtigen.

Sommige opnames vind je telkens weer terug op verschillende bootlegs. De opnames van live in Saginaw, Michigan is daar een bewijs van. ik heb zelf een stuk of 6 cd's waar gebruik is gemaakt van deze opnames. De opnames zijn waarschijnlijk van de "Lace & whiskey" tour. Als je een van deze cd's bezit is het eigenlijk wel genoeg. De opnames zijn okee en zeker de moeite waard.

Een aantal Interessantere bootlegs op cd zijn o.a de "Alice" bootleg. Het materiaal is opgenomen in de electric lady studio's, waarschijnlijk in de periode van de Hey Stoopid tour. De "Nightmare" bootleg is opgenomen tijdens de "Nightmare returns" tour (constrictor), dit is overigens niet dezelfde show als de opnames van de "Nightmare returns" video/dvd. "Alice Cooper goes to chile" is een bootleg met opnamen van de "School's out for summer 1997" tour. "Live in the USA" bevat opnames van "Saginaw, michigan 1978", plus opnames van El Paso texas 1980, van de "Flush the fashion" tour. "The El Paso show" heeft dezelfde opnames als de "Live in the USA" zonder de Saginaw opnamen. Wel heeft de cd één nummer meer dan de set op "Live in the USA" dit waarschijnlijk door ruimte gebrek.

De mooiste bootlegs blijven toch altijd de vinyl versies, "You're all crazier than i am" bevat opnames van de "School's out" tour 1972 en komt uit als dubbel LP. De hoes is met de hand gemaakt dit maakt hem dus nog extra bijzonder. Het laatste nummer op deze plaat is "Elected" het gaat hierom een studio versie. Ook in die tijd zonder pc's konden nieuwe nummers dus al uitlekken, want de "Billion dollar babies" plaat was immers nog niet eens uitgebracht. Een andere bootleg "Sold out 1975" is eveneens een oudje, ook hier is de hoes hadwerk. De plaat bevat opnames van de "Welcome to my nightmare" tour opgenomen in Los Angeles Forum Juni 1975. De plaat bevat 8 nummers, 7 nummers van het optreden en 1 nummer van "The nightmare" tv special. Deze platen kom je niet alle dagen tegen, ikzelf heb ze bij toeval kunnen kopen tijdens een verblijf in Parijs. De man waar wij logeerden handelde in platen en had deze in de verkoop.

De "Nice guys sleep alone" dubbel LP wordt ook wel omschreven als de "billion dollar babies" outtakes, het gaat hier echter om een bewerkte versie van de quadraphonic LP, een lp die gemaakt is voor een vier speaker systeem stereo. Later is de quadraphonic versie uitgebracht door Warner Bros op dvd voor het dolby systeem (zie billion dollar babies audio dvd ). als bonus track krijg je "I'm flash" van de "Flash fearless" plaat. De plaat schijnt ook op groen en blauw vinyl uitgebracht te zijn, zelf heb ik de zwarte vinyl versie, de andere 2 ben ik nog niet tegen gekomen.

De 2LP "Nobody likes me!" is een opname van de "Trashes the world" tour, opgenomen in duitsland 1990. De plaat is geperst op multi coloured vinyl (splattered) en zeker een leuk item om te hebben. Een verschil met de opnames van de video (Birmingham) is dat het nummer "Muscle of love" vervangen is door "Only my heart talkin' " en het nummer "Under my wheels" ontbreekt.

Het bovenstaande item, is eigenlijks een beetje een vreemde eend in de bijt. Het gaat hier namelijk niet om een live opname van een concert maar echter om een opname van een persconferentie (ik meende een persconferentie van Sting over een van zijn goede doelen, pin me hier niet op vast). Ik heb hem ooit wel een geluisterd maar dat is al weer jaren geleden, wat wel een feit is, is dat de plaat is uitgebracht met verschillende artiesten er op. Ik heb hier dus toevallig een met Alice Cooper erop, maar er zijn er nog veel meer in omloop. De maker was misschien van mening om op deze manier wat geld te verdienen aan de persconferentie, en laten we uitgaan van het goede van de mens, de opbrengsten dan ook netjes naar het desbetreffende doel te sturen. Het is en blijft een onofficiële release dus daarom toch onder het rijtje bootlegs geplaatst.

Het gaat hierom een gelimiteerde picture disc; made in england, ik heb nummer 2059. Helaas staat er niet op hoeveel exemplaren er zijn uitgebracht, het kunnen er 5000 exemplaren zijn maar voor hetzelfde geld zijn het er 500.000. Het inteview is opgenomen eind jaren 80, meen ik mij te herinneren. Later zag ik in diezelfde lijst van de groothandel een interview cd staan, "Snakes and dead babies" in eerste instantie was het alleen een inteview cd, later werd er een picture cd klok uitgebracht ( is ook in mijn bezit) en als laatste een vreemde combinatie van de cd-single "Hey stoopid" en deze interview cd, deze heb ik uiteindelijk dus ook maar aangeschaft. Een weer wat interessantere interview picture disc is de Chris Tetley interview.

Chris Tetley heeft een metal programma op de radio in Engeland in de periode van eind jaren '70 tot en met 1993, hij interviewt alle rock legendes en deze interviews belanden uiteindelijk op een picturedisc. Tetley overlijdt in 2005 maar zijn onvergetelijke interviews blijven bestaan op de verschillende picturediscs.

Een van de meest rare items die ik in mijn collectie heb is een persing van een radio programma. Het gaat hier om een set LP's die gebruikt werden voor een radioprogramma in New York genaamd "Metalshop". De shows werden opgenomen en op vinyl geperst en daarna na de desbetreffende station gestuurd met een paar A-4tjes waar de instructies opstonden. Het radiostation deed dus niks anders dan de LP op de draaitafel te leggen en afspelen en aan het eind van de plaat de plaat omdraaien. Ik heb 2 van deze programma's in mijn bezit, de 200ste uitzending gepresenteerd door George Lynch en Jeff Pilson (Dokken), ook staat hierop een interview met Alice Cooper (dat is de reden dat ik hem heb aangeschaft). Het gaat hier om een interview ten tijde van "Raise your fist and yell"

Uitzending nummer 299 wordt gepresenteerd door Alice Cooper, dit in het kader van halloween. De uitzendingen zijn overigens verdeeld over 2 LP's dus beide uitzendingen zijn dubbel LP's. De platen bevatten de complete shows inclusief reclame blokken. Ik weet zelf niet eens meer hoe ik er precies aangekomen ben of waar ze vandaan kwamen. Ik heb ze in ieder geval in mijn bezit gekregen via mijn vrienden die een handel hadden in cd's en LP's.

Video / DVD

Al jaren worden er video's uitgebracht van bands, legaal of illegaal, toch was het in het video tijdperk wel bijzonder dat bands een live video uitbrachten. In het digitale tijdperk van vandaag de dag is het een gewoonte dat elke band een DVD uitbrengt al of niet met kwaliteitsbeelden, dat speelt geen rol meer. Dit komt met name door het feit dat de cd achterhaald is en menig persoon de nieuwste muziek in veelvoud download. De platenmaatschappij is dus aangewezen om een interressant product te maken waar mensen nog wel geld voor willen uitgeven. Daarom dus DVD, tegenwoordig vaak gecombineerd met een cd. In Alice zijn carriére zijn er de nodige video's en nu ook DVD's uitgebracht. Ik heb lang niet alles maar hetgeen wat ik bezit is nog wel de moeite waard om hier te behandelen.

De allereerste video die ik kocht van Alice was, "The nightmare returns". Het is een concertregistratie van de constrictor tour en tevens het concert wat toendertijd regelmatig op Sky channel was te zien. Op die zender had ik dit concert dus ook voor het eerst gezien en opgenomen, toch wilde ik het orgineel hebben. Het was tevens ook nog de moeite waard omdat het concert wat uitgezonden werd op Sky ingekort was. Ik heb de video echt letterlijk grijs gedraaid en daarom heb ik later nog een keer de video aangeschaft, gewoon omdat de oude simpelweg niet meer te kijken was. In 2007 werd pas de dvd uitgebracht en die heb ik toen natuurlijk ook gelijk aangeschaft.

Eind jaren '80 waren er niet veel video's te koop van Alice. Je had "The nightmare returns" en "Welcome to my nightmare", toch waren er toen al meer video's uitgebracht. Deze waren echter niet of nauwelijks meer verkrijgbaar, het gaat hier dan om de video's "Good to see you again" en "The strange case of Alice Cooper". Minder bekende video's zijn "The nightmare", een tv-special over het concept van de "Welcome to my nightmare" plaat, en "Alice Cooper & friends", een video met een half uur Alice en de rest van de tijd wordt gevuld door andere bands (Nazareth, The Tubes). Deze laatste is misschien niet een volledige Alice video maar wel een half uur interessant materiaal. Het gaat hier namelijk om opnames tijden de "Lace and whiskey (king of the silverscreen)" tour, dit zijn opnamen die op zich wel heel leuk zijn om te hebben. In de winkels vond je dus alleen "The nightmare returns" en "welcome to my nightmare", een logisch gevolg dat ik dus deze laatse gekocht heb omdat ik die ander al had. Ik vond dit optreden niet een van Alice zijn meest geweldige shows, maar ben het later wel meer gaan waarderen. Toen de dvd zijn opkomst maakte was dit ook een van de eerste dingen die uitkwam en zo dus ook mijn eerste Alice dvd die ik gekocht heb.

Geldklopper Sony liet er geen gras over groeien, Alice verenigde zijn krachten met hitfabriek Desmond Child en bracht de plaat "Trash" uit met de hitsingle "Poison". Het optreden in Birmingham werd gefilmd en de video "Trashes the world" werd een feit. Ik kon het alleen maar toejuichen, er was immers weinig video materiaal verkrijgbaar en nu had ik eindelijk weer eens een nieuwe show om te kijken. De show was groots aangepakt en ziet er flitsend uit, het enige minpunt vond ik dat Alice zijn make-up niet het hele optreden op had, hitsingle of niet Alice is de man met de zwarte ogen en zwarte streepjes bij zijn mondhoeken. Voor de rest is het een top productie met zeer goede muzikanten ( toch mis ik Kane Roberts ).

In 1991 verschijnt de video "Prime cuts", het bevat de complete history van Alice in een notendop. Dit is echt weer een van de video's die niet mag ontbreken in een verzameling van Alice fanaten, er staan naast de verschillende anekdotes verteld door de man zelf ook nog een aantal beelden van oude live opnames die de moeite waard zijn. Ik heb zelf de dvd 2 keer aangeschaft omdat er later een special edition uitkwam met nog meer extra materiaal wat ook de moeite waard was.

Na lange tijd zoeken kwam ik eindelijk de video "Good to see you again" tegen, welliswaar onder de naam "The billion dollar babies tour", deze naam is eigenlijk een stuk logischer omdat het immers om een registratie van de desbetreffende tour gaat. Mijn versie is helaas wel de duitse versie, maar het gaat natuurlijk om het beeldmateriaal en de songs. De video blijkt overigens geen officïele release te zijn, wat hem alleen maar bijzonderder maakt. Later in het dvd tijdperk wordt hij alsnog officïeel uitgebracht. Dit is overigens ook de eerste tour waar de guilotine geïntroduceerd wordt, dit was natuurlijk voor die tijd (1973) echt shockerend.

In het jaar 2000 wordt in juli het concert gefilmd tijdens de "tourture 2000" tour in Engeland. Dit resulteert in de video/dvd "brutally live", een geweldige registratie van Alice anno 2000. De tour was ter promotie van de "brutal planet" album, een loodzware plaat die ook tijdens het concert zich staande weet te houden. Voor de Alice liefhebbers is er verder weinig nieuws onder de horizon, de vertrouwde acts worden uitgevoerd. Het enige wat veranderd is, is dat de band bezetting vernieuwd is. Ook speelt dochter Calico een "grote" rol in het theatrale gedeelte, ze speelt als de vrouw met de zweep (in "go to hell") en de verpleegster. Ik heb als eerste de video gekocht en even later toen ik een dvd-speler had gekocht heb ik ook de dvd gekocht. Weer later werde de dvd met een cd uitgebracht en ik vond dat ik die ook maar moest hebben en weer later is de dvd uitgebracht als collecter's edition waar je naast de "brutally live" dvd ook de "welcome to my nightmare" dvd krijgt, verder is er niks bijzonders aan de collector's edition, hier bleef het niet bij want er werd ook nog een collectors edition uitgebracht met de "Brutally live" dvd en "Good to see you again" en deze heb ik ook aan de collectie toegevoegd.

In 2006 komt er dan wederom een live dvd uit, het gaat hier om een registratie van de "Dirty diamonds" tour gefilmd in 2005. De kwaliteit is beter dan zijn voorganger "Brutally live" voor de rest is het niet veel meer bijzonders als zijn voorganger. Wat dan nog wel weer leuk is, is dat er nog een aantal nummers gespeeld worden van de cd "The eyes of Alice Cooper", namelijk "What do you want from me" en "Between high school and old school" en er wordt nog een nummer gespeeld van de "From the inside" album, namelijk "Wish i was born in Beverly Hills", waar dochter Calico, Paris hilton nadoet en gebeten wordt door een pluche hond.

In de periode vóór het internet was het niet altijd makkelijk om aan vreemde items te komen van je favorite band. Je kon adressen alleen vinden via tijdschriften zoals bijvoorbeeld "The record collector", hier stonden allerlei lijsten in van spullen die bepaalde bedrijven aanboden. Ik kwam een advertentie tegen van een engels man met een boel Alice items, ik heb die man gebeld en kreeg een paar A-viertjes aan Alice items toegestuurd. Mijn keuze is toendertijd gevallen op een video band waar je verschillende dingen op kon laten zetten. Ik liet "The strange case of Alice Cooper" erop zetten en een optreden in Kalamazoo tijdens de "Raise your fist and yell" tour. De rest liet ik opvullen met beelden van Alice in 2 TV-shows, 1 waar hij een interview doet tijdens de "Special Forces" tour, en 1 waar hij in een televisie quiz meedoet in engeland. De Tweede bootleg video die ik kocht is een band waar een registratie op staat van het concert in Offenbach tijdens de "Raise your fist and yell" tour. De opnamen zijn natuurlijk niet geweldig maar je krijgt wel een aardig idee hoe het er uitgezien heeft. De overige tijd die wordt gevuld met een aflevering van "The Muppetshow" waar Alice toendertijd als gast was.

Er zijn verschillende speelfilms uit waar Alice een rol in speelt, o.a: "Roadie", "Prince of Darkness", maar ook minder bekende films zoals "Monsterdog". In deze film speelt Alice een aardige rol, in roadie zoekt een vrouw samen met meatloaf naar Alice Cooper, Alice speelt dus hier zichzelf. In Prince of Darkness speelt Alice één van de zwervers die zich verzameld hebben rond een kerk. De derde film die ik boven genoemd heb, "Monsterdog" heb ik niet in mijn bezit, hij is wel uit op DVD ik moet hem nog een keer zoeken. Hier speelt Alice de rol van een zanger "Vince" genaamd die een weerwolf wordt, in deze film hoor je overigens 2 nummers van Alice die je niet op één van zijn platen tegenkomt. Deze 2 nummers staan alleen op de cd's in "The life and crimes of Alice Cooper". Het gaat om de nummers "Identity crisis" en "See me in the mirror", niet zo zeer zijn beste werk maar als liefhebber wordt je toch maar weer geacht om ze te hebben.

Alice Goodies

Het internet doorspitten naar Alice artikelen leert je al snel dat dvd, video, cd en tapes niet het enige is wat er te halen valt. Zo viel mijn oog ooit op een Alice action figure, een heus kunstwerkje waar Alice uitgevoerd wordt met zwarte tophat (dat zie je live tegenwoordig niet vaak meer, hij maakt namelijk altijd gebruik van zijn witte tophat), en laarzen uit het tijdperk van de "Billion dollar babies" tijdperk. Verder krijg je er een zwaard, een slang, kruk en een cane bij. Voor de achtergrond krijg je nog een guilotine met een spinneweb en blackwidows en als bonus een korfje met het afgehakte alice hoofd. Dit zijn echt leuke dingen om neer te zetten in je huis.

Later werden eer nog een 2 poppen bijgemaakt, het welbekende duiveltje een een doosje en een pop van ongeveer 40 centimeter groot. Het Alice uit een doosje is leuk gemaakt, het is een rubberpop die je echt helemaal in het doosje kunt proppen en vervolgens sluit je het dekseltje. Als je daarna op het knopje wat op de voorkant zit druk springt hij echt binnen een seconde uit het doosje en op de achtergrond hoor je dan het muziekje "welcome to my nightmare". De andere pop is wederom een heus kunstwerkje, het beeld Alice uit in de tijd van "The last temtation" waar Alice de temptor speelt en Steven het slachtoffer is (dubbelrol?). De pop is echt netjes afgewerkt en heeft wederom een knopje waar je een muziekje mee aan kan zetten (wederom "Welcome to my nightmare") maar echt een item wat de moeite waard is om je geld in te steken.