Welcome to my nightmare......

Mijn eerste kennismaking met Alice Cooper was toen ik een jaar of 15 was. Er stond toen een fotootje van een beul met het afgehakte hoofd van Alice Cooper met de tekst "gaat dit niet een beetje te ver Alice?". Het blad was duidelijk gechoqueerd door het tafreel, maar het maakte ook duidelijk dat het blad zijn huiswerk niet goed gedaan had. Alice Cooper gebruikt zijn guillotine al vanaf de "Billion Dollar Babies" tour in 1973 en dat was voor die tijd echt bizar. Mijn aandacht was in ieder geval getrokken, het zaadje was geplant. Later kreeg ik een tip dat er een concert van Alice Cooper werd uitgezonden op de TV (Sky Channel meende ik). Ik plande die avond vrij en ging voor de buis zitten en met een draagbare cassetterecorder voor de televisie speaker, nam ik het concert op. Na het zien van dit concert (was overigens een registratie van de "Constrictor" tour genaamd: 'The Nightmare Returns') was ik meteen verkocht! Het cassette bandje waar het concert op stond ging bijna overal mee naar toe, ondanks dat het geluid wat blikkerig klonk kon ik er toch naar luisteren. Nu was de volgende stap op zoek naar platen en die waren er genoeg.

Billion Dollar Babies..... 

Mijn eerste Lp die ik kocht rond 1986, Billion Dollar Babies, de plaat met de meeste Alice Cooper klassiekers ( denk aan No More Mr. Nice Guy, Elected, en Billion Dollar Babies). Het was tevens ook een van de eerste cd's die ik kocht. De tweede stap van het verzamelen is natuurlijk alle reguliere Lp's aanschaffen, daarna alle Cd's en daarna video's en Dvd's en als laatste alles kopen waar de naam Alice Cooper centraal staat. Zo heb ik een aantal poppen weten te bemachtigen en een beer, je kan het niet zo gek verzinnen of je kan het kopen. Hieronder een greep uit de collectie Alice Cooper LP's en Cd's. 

Verzameling....

Linksboven de orginele Straight Record persing uit 1969 en daarnaast een her persing uit 2017 op rood vinyl.
Linksonder de Amerikaanse 1989 Enigma Retro/Straight Cd, daarnaast de 2011 Japanse versie en daarnaast nog een Amerikaanse Cd.

We horen voor het eerst muziek van de band Alice Cooper in 1969, de eerste release Pretties For You op het label van Frank Zappa, Straight records. De Band bestaat uit Alice Cooper ( echte naam Vincent Damon Furnier) - Zang, Michael Bruce - Gitaar, Glenn Buxton - Gitaar, Dennis Dunaway - Basgitaar en Neal Smith - Drums. Dit is voor sommige die hard Cooper fans nog steeds de enige echte Alice Cooper. De naam kwam volgens de band uit een seance waarin gevraagd werd "wie is Vincent Furnier" en het antwoord was Alice Cooper, een middeleeuwse heks die tot de brandstapel veroordeeld werd. Dit verhaal werd voornamelijk verteld voor de publiciteit. Het echte verhaal is dat de naam komt uit een stripboeken reeks Archie. Alice was erg gecharmeerd van de strip en daar zag hij de naam Alice Cooper voor het eerst. Hij vond de naam interessant omdat hij het associeerde met een naam als Lizzie Borden. Hij stelde het voor bij de band en die vonden het een grappig idee. Het zorgde voornamelijk voor teleurgestelde gezichten bij het publiek die een blonde country zangeres hadden verwacht met de naam Alice Cooper. Frank Zappa had eigenlijk het idee om de band om te dopen in Alice's Cookies en de plaat uit te brengen in blik vol mini Lp's met 1 nummer per plaatje. Dit idee gaat niet door, waarschijnlijk omdat de band al een paar keer van naam is veranderd (The Spiders, The Nazz) en niet van plan is om dit nog een keer te doen. 

 Het album laat experimentele nummers horen en komt bij mij over als een mix van The Beatles met bleus invloeden. De vinyl versie van Pretties For You valt op zich nog wel gemakkelijk aan te komen, ik kreeg hem cadeau van vrienden van mij, dit is dan ook gelijk de aller gemakkelijkste manier om er aan te komen. De Cd was een stuk lastiger te krijgen, na veel geduld en zoeken heb ik uiteindelijk toch nog een exemplaar kunnen bemachtigen. Later vond ik nog één op een platenbeurs en kocht ik ook een Japanse mini album versie. De laatste is een Cd in een mini Lp hoes. In tijden van het gekleurd vinyl werd in 2017 een her persing gemaakt op rood vinyl. Ook deze heb ik aan mijn collectie toegevoegd.

Links boven de eerste persing op het Straight label daarnaast een Mexicaanse persing met een alternatieve titel "Hard Rock".
Links onder de 2018 misspressing op gekleurd vinyl (de plaat laat Killer horen in plaats van Easy Action) daarnaast de 2018 correcte persing op gekleurd vinyl.
Onderaan de Cd's, de gewone versie en de Japanse mini album versie.

De tweede plaat komt uit in 1970 eveneens op het Straight label, Easy Action is een vervolg van Pretties For You en is op sommige vlakken misschien nog wel wat experimenteler. Dit is tevens het laatste album op het Straight label, Zappa verkoopt zijn label aan Warner bros, die de Alice Cooper band eigenlijk maar op de koop toe neemt. Warner brengt overigens later de 2 albums die op het Straight label uitkwamen nog een keer opnieuw uit als dubbel LP getiteld Schooldays een leuk item om te hebben als verzamelaar zijnde. Het label is niet echt overtuigd van de band zijn potenties maar laat de band toch een album maken en deze wordt uitgebracht in 1971 onder de titel Love It To Death. Cooper zelf ziet deze eerste twee platen niet als een Alice Cooper album. Het eerste album volgens Alice is Love It To Death.

Mijn collectie met linksboven de originele hoes daarnaast de gecensureerde.
Links onder een duitse versie met andere hoes en daarnaast de her-persing op gekleurd vinyl 2017.
Onderaan de Cd's, de gewone versie daarnaast de Japanse mini album versie.

Warner Bros, zoals net gezegd, wilde graag van de band af en stuurde de jonge Bob Ezrin naar een optreden van de band. Ezrin werd erheen gestuurd met de boodschap om de band de laan uit te sturen maar de band liet toch een positieve indruk achter en Ezrin ging in gesprek met de band. "Ik vond met name het nummer I'm Edgy potentie hebben" zou de jonge producer tegen de band gezegd hebben. De bandleden keken elkaar verbaasd aan en één van de leden zei toen "owh je bedoeld I'm Eighteen" Het nummer klokte toen nog ruim een kwartier. In de studio werden de nummers opnieuw gearrangeerd en werden wat ingekort. Hier kwamen de eerste haarscheurtjes in de band met name Michael Bruce vond het niet oké dat een buitenstaander zich met de muziek bemoeide. De opnames werden toch afgerond en de plaat kwam op de markt. Het nummer Eighteen werd de band hun eerste hit. De plaat is eerder uitgebracht met een andere hoes, op de originele hoes steekt Alice zijn duim door de zijn lange jas op de plek van zijn geslacht. De platenmaatschappij kan er niet om lachen en besluit de hoes terug te halen en op de nieuwe hoes wordt de duim vakkundig weg gewerkt. Ik zelf heb de desbetreffende Lp ook in mijn bezit. Waar de platenmaatschappij wel vrolijk van werd is dat de single Eighteen boven verwachting aansloeg, dit brengt de band gelijk een stuk hoger op de prioriteiten lijst van Warner en er volgt spoedig een nieuwe release.

Links boven de eerste persing met kalender daarnaast de Duitse persing met de titel in het wit. Rechtsboven de Mexicaanse persing met alternatieve hoes en titel Asesino gesigneerd.
Links onder een her-persing 180 gram 2012 daarnaast een misspress 2018 (de plaat laat Easy Action horen in plaats van Killer) daarnaast de correcte persing 2018 op gekleurd vinyl.
De Cd's onderaan, de gewone Cd daarnaast de Japanse versie en daarnaast de Japanse mini album versie inclusief Kalender.

Ezrin gaat opnieuw met de band de studio in voor een nieuw album. Eind 1971 wordt de Lp "Killer" op de markt gebracht. De hoes toont Neal Smith zijn toenmalige huisdier de slang Kachina. De eerste persing is bijzonder want de hoes is namelijk voorzien van een afritsbare kalender. De kalender heeft een foto van Alice aan de galg en dit is een van de eerste attributen die het publiek echt moet choqueren. De hele Killer toer wordt Alice dagelijks opgehangen en het werkt want iedereen heeft het over de band met zijn gruwelijke stage act. Dit was wat de band wilde een theatrale show met rock muziek. Er werd dan ook speciaal een nummer geschreven voor de act, het nummer Killer. Het album bevat Under My Wheels, in Nederland iets minder bekend, en Halo Of Flies. De laatste werd wel een hit in Nederland en staat nog altijd in de Top 2000 lijsten. Het nummer is samen gesteld uit fragmenten van diverse nummers en werd door de band gemaakt om critici de mond te snoeren.

2023 Europese 50th anniversary Warner Bros/Rhino Records 3 Lp met kalender en 2023 2023 50th anniversary Warner Bros/Rhino Records 2 Cd Deluxe edition.

In juni 2023 verschijnt dan de 50th anniversary editie van Killer wat merkwaardig is want de eerste release van deze plaat was in 1971 (dat is dus 52 jaar later). Met deze release staat de teller op 213 officiële versies van het Killer album. De vraag is wat voegt het extra toe met name aan de re-releases van 2018 waarbij de plaat werd uitgebracht met kalender en op gekleurd vinyl. Toch heeft deze versie nog een extraatje want naast het sublieme album krijg je er ook nog een dubbel live Lp bij wat een registratie blijkt van het in april 1972 gehouden concert in Puerto Rico tijdens het Mar Y Sol pop festival. Eerder werden we al verrast met de Billion Dollar Babies deluxe Cd met een live registratie van het Billion Dollar Babies concert en nu dus van het Killer concert. Tijdens dit concert wordt het hele Killer album gespeeld op Desperado na. De extra ruimte op de tweede Lp wordt opgevuld met alternatieve versies van You Drive Me Nervous, Dead Babies en Under My Wheels. Het concert wordt aangeprezen als never released before (nog nooit eerder uitgebracht) maar dat is een gedeeltelijke leugen want het is in 2017 al op Lp en Cd uitgebracht maar dan in bootleg (onofficieel) vorm. Deze persing is dus zeker de moeite waard om aan je collectie toe te voegen.

Linksboven, Old School boxset en Old School Cd-set. Daarnaast een eerste persing.
Linksonder een Duitse persing in standaard hoes daarnaast een her-persing uit 2009 in gatefolded sleeve.
Onderaan de reguliere Cd, de Japanse CD en Japanse mini album inclusief mini papieren slipje.

In 1972 werd de plaat School's out uitgebracht. Wederom in samenwerking met Bob Ezrin. De hoes was gemaakt als een ouderwets school tafeltje waar je het tafelblad open kon klappen en in het tafeltje ligt de plaat. De Lp zelf was deze keer niet in een traditionele rijst hoes verpakt maar een slipje. Latere oplages zijn uitgebracht met gewone standaardhoezen. Pas in 2021 wordt er een her-persing op de markt gebracht zoals de eerste oplage inclusief papieren slipje. Voor de rest is het natuurlijk wel bekend dat de plaat de wereldhit School's out bevat. De plaat is een concept album gebaseerd op The Westside Story.

2023 Europese 50th anniversary Warner Bros/Rhino Records 3 Lp met kalender en 2023 2023 50th anniversary Warner Bros/Rhino Records 2 Cd Deluxe edition Extracurricular Edition.

Wat we net bij de Killer releases hebben gezien wordt op dezelfde datum ook met School's Out gedaan, een 50th anniversary editie. Hier geldt weer hetzelfde als bij de Killer release, deze plaat is namelijk 51 jaar oud. Ook hier weer de vraag, brengt het iets extra's naast de 198 eerdere releases met in het achterhoofd de 2021 re-releases van Friday Music en Good Records? Het antwoord luidt net als bij de Killer release een volmondig ja! Het album wordt ook aangevuld met een dubbel Lp die een live registratie bevat uit 1972. Het gaat hier om het concert van 27 mei in Miami en waarschijnlijk een van de eerste tourdatums van de School's Out tour. Er worden hier nog 6 nummers van het Killer album gespeeld (merkwaardig is dat Under My Wheels van de setlist geschrapt is) en van School's Out wordt alleen de titeltrack van het album gespeeld. De tweede Lp wordt hier ook aangevuld met alternatieve versies en deze keer zijn het, School's Out, Gutter Cat Vs. The Jets (single version), Alma Mater, en Elected één van de eerste versies (hoewel het nummer afgeleid is van het nummer Reflected van Pretties For You). School's Out is zeker een album wat ik elke dag wel zou kunnen luisteren en met dit concert erbij wordt het helemaal een gaaf item om toe te voegen aan je collectie. 

In 1973 kwam de plaat Billion Dollar Babies uit, de hoes was gatefolded maar nu met afgeronde hoeken en stelt een portemonnee voor. Misschien interessant om te weten dat de hoezen ontworpen zijn door Pacific Ear And Eye onder van Ernie Cefalu. Als extra werd er een supergroot billion dollar biljet bijgeleverd en een setje rits-kaartjes. De plaat werd een groot succes en is later op verschillende manieren uitgekomen. Zoals bijvoorbeeld de audio dvd en later een dubbel cd met wat extra tracks en een live concert. Dit was tevens de laatste keer dat de band zou samenwerken met Bob Ezrin. Ook wordt er op deze plaat voor het eerst gebruik gemaakt van een gastoptreden van een bekend iemand. In dit geval is het Donovan (bekend van de hitsingle Mellow Yellow) die samen met Alice in duetvorm Billion Dollar Babies zingt.

De Billion Dollar Babies Tour was de meest succesvolle tour van de band. Er werd groots uitgepakt en The Amazing Randi werd gevraagd om een levensechte guillotine te bouwen die de band kon gebruiken tijdens de show. Ook ging Randi mee en speelde de beul en tandarts tijdens de show. Het podium was gigantisch groot voor die tijd. Zelfs zo groot dat sommige shows werden gecanceld omdat sommige delen niet door de deuren van de evenementenhal pasten. 
Glen Buxton was dankzij zijn alcohol gebruik en/of drugs gebruik niet in staat om te spelen. Een invalgitarist (Mick Mashbir) werd ingehuurd en achter de coulissen speelde deze de partijden van Glen wiens gitaar niet ingeplugd was. Mick Mashbir speelde teven een aantal gitaar partijen op de Billion Dollar Babies plaat omdat Glen geen zin had om met Ezrin te werken. Het management hield Alice in deze tijd steeds verder weg bij de band. Alice had zelfs zijn eigen Limo en de rest van de band moest een Limo delen. Op deze manier liet het management zien dat Alice de echte ster was en de bandleden vervangbaar waren. Dit alles had mede te maken met de onvrede die de band meerdere malen had geuit over het schrijfproces van nieuwe albums. De bemoeienis van Ezrin werd een zware steen om de nek van een aantal bandleden.
Persoonlijk ben ik ervan overtuigd dat als Ezrin zich niet met het schrijfproces had bemoeid dat veel platen zeker niet het succes hadden behaald die ze nu wel hadden.

Linksboven, originele release daarnaast de Franse persing en een Amerikaanse persing in gatefolded sleeve.
Onder de reguliere Cd.

Eind 1973 wordt het laatste werk van de Alice Cooper group uitgebracht De plaat wordt uitgebracht in een kartonnen doos, met daarin een hoes en een papier waar je een hoedje mee kan vouwen. Op de doos werd een vlek gedrukt en deze was zo overtuigend dat vele handelaren de plaat terugstuurden omdat er een vlek op de hoes zat.
Dit is de eerste plaat sinds Love It To Death waar Bob Ezrin niet meedoet. De band pakt groots uit met gastmuzikanten waaronder Dick Wagner een gitarist die op dat moment bij Lou Reed speelt, ook zou hij op Billion Dollar Babies mee hebben gewerkt aan I love The Dead, en die we later in Alice zijn solo carrière nog wel vaker tegen gaan komen. Ook Mick Mashbir is weer van de partij en Bob Dolin wordt erbij gehaald voor wat toetsenpartijen. Ondanks de serieuze aanpak voor de nieuwe plaat blijft het succes een beetje uit. Er wordt nauwelijks opgetreden en de band raakt steeds meer van elkaar vervreemd. Op de plaat staat ook een nummer wat geschreven werd voor een James Bond film, "The man with the golden gun". Het nummer werd uiteindelijk niet gebruikt voor de film omdat het te laat werd ingebracht maar werd toch op de plaat gezet.

Mijn collectie met linksboven een reguliere persing en daarnaast een 2018 her-persing.
Linksonder de reguliere Cd en daarnaast de Cd in kartonnen slipcase.

Als afsluiter van de Cooper band wordt er nog één plaat uitgebracht en dat is een Greatest Hits album. Dit album bevat nummers van de laatste 5 platen (de eerste 2 stonden geen hits op 😜). De nummers zijn geremixt om ze een moderner jasje te geven. De hoes, wederom Pacific Ear and Eye, laat een illustratie zien van de band met verschillende Hollywoodsterren. De tekenaar is Drew Struzan die meer dan 150 filmposters op zijn naam heeft (o.a. Back To The Future, Shawshank Redemption, Indiana Jones, Star Wars). Het is een bloemlezing van nummers die we later in vele live concerten nogmaals voorbij horen komen. De band wil een pauze inlassen en een aantal leden willen eigen platen uitbrengen. Zoals meestal het geval is, wordt dit de doodsteek voor de originele groep. Michael Bruce maakt een plaat getiteld In My Own Way en Neal Smith werkt aan een plaat The Platinum God. Hierbij ziet het management een kans om Alice weg te kapen bij de band en gaat met hem aan het werk voor eveneens een soloplaat.  

Alice Cooper Trilogy 3 cd box (Killer, School's Out en Billion Dollar Babies). De verpakking vond ik de moeite waard om aan te schaffen.
Daarnaast Alice Cooper Original Album Series Cd box-set. Deze vond ik bijzonder omdat de eerste twee albums in deze set zijn toegevoegd. 

De eerste Alice Cooper platen zijn nog steeds interessant voor zowel platenmaatschappijen als voor de diehard fans. Met regelmaat wordt er een beroep gedaan op de verzamelaars om maar weer het zoveelste item uit deze periode aan te schaffen en de producten vinden ook altijd gretig aftrek. Gekleurd vinyl met een extraatje (posters of sticker) of albums die opnieuw worden uitgebracht met hoes concept van de eerste persingen. Al dit soort dingen zijn interessant voor verzamelaars.  Ikzelf ben daar wel vatbaar voor maar dan moet de plaat echt wel iets extra's hebben. Het is bijna onbegonnen werk om alle persingen te verzamelen omdat de meeste van de bovenstaande platen meer dan 150 persingen tellen. Heeft de plaat een andere hoes (andere foto op de hoes) dan vind ik het wel de moeite om deze aan mijn collectie toe te voegen. Later komen we nog een aantal releases tegen die gerelativeerd zijn aan deze periode. 

Linksboven de 1992 Edsel Records UK persing en daarnaast de 2015 Manifestorecords UK persing.
Onderaan de 1992 Edsel Records Cd uitgave.

In 1992 brengt Edsel Records een live registratie van de Alice Cooper Group uit die plaats vond in The Whiskey A-Go-Go in 1969. Dit is een optreden ter promotie van Pretties For You en dat maakt het bijzonder omdat er weinig opnames bestaan van de band in die periode. Dit betekent ook géén Eighteen, School's Out, Billion Dollar Babies, No More Mr. Nice Guy, sterker nog mensen die dit werk horen zouden dit nooit associëren met Alice Cooper. Zelf vind ik dit de beste live registratie die er is van dit tijdperk. Ze spelen hier ook Nobody Likes Me (een nummer wat nooit officieel is uitgebracht op een album) een nummer dat de band schreef omdat ze niet erg geliefd waren in de scene. Frank Zappa zei, toen hij de band voor het eerst live zag, een band die zo snel een locatie leeg kan spelen moet wel iets speciaals hebben. De band hand nauwelijks het intro van het eerste nummer gespeeld en mensen renden allemaal gillend weg. Dat was de reden dat Zappa de band een platencontract aanbood. 
Op de plaat rechtsboven staat een sticker waarop staat first time on vinyl! Maar dat is niet waar want ik had de plaat linksboven al 9 jaar in mijn bezit. Ik vond dat zo grappig dat ik besloot die uitgave ook maar aan te schaffen.  

Linksboven de Amerikaanse 2018 Good Records Recordings editie op zwart vinyl en daarnaast de 2022 Europese Ear Music persing op blauw vinyl.
Linksonder de 2022 Duitse persing op abrikoos vinyl en daarnaast de Cd/Dvd uit 2022.

Ik kocht uiteindelijk 1 plaat, mede omdat de kosten om iets te verschepen van Amerika naar Nederland aardig in de papieren gaat lopen, en liet de rest van de releases voor wat het was. Later in 2022 brengt Ear Music de plaat ook uit maar dan met als toevoeging een Dvd met het optreden. Dit was wel weer interessant met name omdat er een interview door fans met de oude bandleden op staat. Ear Music brengt dit ook weer uit op verschillende kleuren vinyl en waarschijnlijk blijft het hier niet bij. Ear Music voegt nog 8 versies toe aan de 32 van Penn.

2019 Rhino Records RSD Limited Edition

In 2019 wordt voor de Record Store Day een limited edition (tot 7000 persingen) live album uitgebracht van de show in Houston Texas in 1973. Dit geheel wordt opgeleukt met een gratis 7" single van School's Out. Het concert is al eerder uitgebracht namelijk met een heruitgave van de Billion Dollar Babies Cd in 2001. Het is zeker de moeite waard om dit in je collectie te hebben want nummers als Raped And Freezin' of My Stars of Unfinished Sweet staan niet op elke live plaat die de band uitbrengt. Al met al een mooie officiële uitgave van dit concert.

The nightmare begins.........

Zoals gezegd, een aantal bandleden wilden een soloplaat maken en zo ook Alice zelf. De groep heette Alice Cooper maar in de loop van de jaren, ook dankzij de band zelf om Vincent constant als Alice Cooper af te beelden op de platen, werd Vincent dus Alice. Het management voorzag problemen met het solodebuut van Alice omdat de naam Alice Cooper alleen nog maar door de band was gebruikt. Vincent Damon Furnier liet zijn naam daarom veranderen bij de burgerlijke stand in Alice Cooper. Nu konden ze Vincent zijn soloplaat uitbrengen als Alice Cooper want dat was zijn naam toch!? En zo geschiedde het. Bob Ezrin werd weer ingeschakeld en deze nam een aantal muzikanten mee die ook bij Lou Reed in dienst waren. Het gitaar duo Steve Hunter en Dick Wagner (de laatste kennen we nog van Billion Dollar Babies) Prakash John en Tony Levin - basgitaar, Johnny Badanjek en Whitey Clan - drums en Jozef Chirowski - toetsen. 
Hier werd de plaat Welcome To My Nightmare mee opgenomen. De plaat zou uitgebracht worden onder de noemer van soundtrack van de gelijknamige tv-film. Op deze manier kon het management de plaat uit laten brengen bij een ander platenmaatschappij namelijk Atlantic Records.

Linksboven een reguliere persing, daarnaast een persing uit 2010 (Friday Music).
Links midden een persing uit 2018 (paars) en daarnaast een persing uit 2021 (clear).
Linksonder een reguliere Cd, daarnaast de Japanse versie, daarnaast een remaster (met extra tracks) en nog een Japanse mini album variant.

Linksboven 1976 UK persing daarnaast de 2018 Rocktober release op gekleurd vinyl.
Links onder reguliere cd daarnaast de Japanse versie.

In 1976 komt Goes To Hell uit dit is wederom een concept en eigenlijk een beetje een vervolg van Welcome to my nightmare. Deze keer verlaat Alice dromenland en gaat op bezoek bij de duivel. Henry Winkler wordt overigens nog gevraagd om de rol van de duivel op zich te nemen maar het management raadt dit Winkler af om dat het niet goed voor zijn imago zou zijn. De plaat is een stuk rustiger als zijn voorganger en de rock lijkt een beetje verdwenen te zijn. Toch zijn nummers als Go To Hell, Didn't We Meet, en I Never Cry toch echt geweldige songs. De laatste werd met name in Amerika een dikke hit. 
Cooper gaat gewoon verder als solo artiest en dat is voor de oudgedienden wel even slikken. Michael Bruce bracht in 1975 nog In My Own way uit maar de plaat doet weinig. Op de plaat staan een aantal covers en een paar eigen nummers van Bruce. Zelfs Cooper zingt nog een nummer mee maar dat mag ook niet echt baten. Cooper is altijd bevriend gebleven met zijn oud bandleden maar heeft nooit overwogen om ze weer aan te nemen. Het zal nog een hele poos duren voordat de mannen weer eens betrokken worden bij een Alice Cooper release. De overige bandleden besluiten om samen verder te gaan. Er gaat nog even een geluid op over de rechten van de naam Alice Cooper maar zoals eerder vermeld Cooper liet zijn naam officieel veranderen in Alice Cooper dus wordt hij logischerwijs de naamhouder. De overige bandleden slikken het en gaan verder onder de naam Billion Dollar Babies.

Linksboven de 1977 UK persing, daarnaast een heuse U.S. testpersing.
Links onder een her-persing 180gram uit 2013 met gatefolded sleeve, daarnaast de reguliere cd.

Muziek is business en volgens Warner Bros wordt het tijd voor een live album. Na het succes van Welcome To My Nightmare lijkt dit een logische keus. Helaas is Cooper wegens zijn alcohol verslaving niet in de beste conditie en komt dit album getiteld The Alice Cooper Show dus ook niet echt als een overtuigende live registratie over. Wel leuk is, dat ik in Zwolle een U.S. test persing tegenkwam (platen worden eerst in een oplage van een stuk of 10 geperst en dan wordt het product gekeurd door de uitgevende partij). Dit is natuurlijk een geweldig item voor mijn verzameling.

Linksboven een Promo Copy 1977, daarnaast een gesigneerde U.S. persing (ik heb hem zelf laten signeren).
Links onder 2018 Rocktober release op gekleurd vinyl daarnaast de 1990 U.S. Cd en daaronder de 1990 Japanse Cd.

In 1977 komt Cooper met een interessante release namelijk Lace And Whiskey. Cooper heeft al jaren gewerkt aan een fikse alcohol verslaving en in de teksten zitten aardig wat persoonlijke issues. Zelfs de sfeer die de plaat uitademt riekt naar drank. Met name het nummer I Never Wrote Those Songs lijkt een persoonlijk tintje te hebben en het nummer King Of The Silverscreen. Cooper vond acteren in films in die tijd zeer interessant (heeft nog in een film gespeeld met Mae West genaamd Sextette). Ik heb bij een van de ontmoetingen nog gevraagd aan hem of hij liever acteur was geweest. Hij ontweek de vraag handig door te zeggen, "Ik ben nu acteur, maar dan op het podium. Het voordeel van acteur op het podium is dat je gelijk response krijgt en in de filmwereld moet je maanden wachten".
Het is wederom om een concept album en deze keer kruipt Cooper in de huid van Maurice Esgargot, een prive detective met de nodige problemen. De plaat brengt voor Amerika nog een hit want het mierzoete You And Me blijkt er in te gaan als koek bij de Amerikanen. Het nummer Roadrats wordt gebruikt voor een film genaamd Roadie, een film waarin Meatloaf een supper roadie speelt en een meisje helpt om Alice Cooper te ontmoeten. Cooper speelt in deze film zichzelf. Verder speelt Blondie ook nog een rolletje in de film. De tour genaamd King Of The Silverscreen wordt zeer kort want Alice kempt met gezondheidsproblemen (lees alcohol verslaving) en hierdoor wordt de tour beëindigt.

Billion Dollar Babies - Battle Axe 1977 UK persing.

Zoals eerder vermeld gaan de oude bandleden verder onder de naam Billion Dollar Babies. De plaat Battle Axe wordt uitgebracht in 1977 en Michael Bruce wilde er graag een sportthema aan geven. De band liet een plexiglazen hakbijl gitaar maken en wilde dan tijdens het optreden een gitaarduel presenteren waar de Battle Axe gebruikt werd. De band bestaat uit Dennis Dunaway, Michael Bruce, Neal Smith (de oudgedienden van de Alice Cooper band) en werd aangevuld met Bob Dolin en de onbekende Mike Marconi. Het album gooit natuurlijk geen hoge ogen en de tour is dan ook zeer beperkt. De band gaat uit elkaar na deze flop en ieder gaat zijn eigen weg. Ik heb het album dus in mijn bezit maar vind de muziek die erop staat ook erg onder de maat. Ik moet eerst nog maar eens flink wat moed verzamelen om hem nog een tweede kans te geven.

Linksboven Duitse persing 1978 met sticker daarnaast een Nederlandse persing.
Links midden her persing uit 2014 MOV en daarnaast een gekleurde persing uit 2014 eveneens MOV.
Links onder de reguliere Cd uit 1990 en een Japanse mini album Cd.

Als je ooit de kans krijgt om met Cooper te praten dan zal hij hoogstwaarschijnlijk gelijk een verhaal vertellen waar een grote beroemdheid bij wordt genoemd. Cooper houd van namedropping en doet dit dan ook veelvuldig in interviews vanaf de beginperiode van de band. Namen als Janis Joplin, Jimi Hendrix, Jim Morrison of Jeff Beck kun je regelmatig teruglezen in interviews. Cooper kent al deze figuren ook echt en laat zich graag zien in het bijzijn van deze grootheden. Ooit vertelde hij in een interview dat hij John Lennon tegenkwam bij de platenmaatschappij en die complimenteerde hem met zijn album Billion Dollar Babies met de voetnoot erbij dat Paul (McCartney) beter werk zou hebben afgeleverd.
In 1977 is het genoeg geweest met het alcohol probleem en het wordt tijd om nuchter door het leven te gaan. Een echte alcohol verslavingskliniek was er toen nog niet en het management besloot om hem te laten afkicken in gesloten inrichting (in de volksmond een gekkenhuis). De tijd dat hij daar is doet hij veel inspiratie op voor een nieuw album en met hulp van zijn drinkebroer  Bernie Taupin (bekend als songwriter voor Elthon John) word hard gewerkt aan From The Inside. 
De plaat ziet in 1978 het levenslicht en staat vol met nummers over mensen met psychische problemen. Ook is er weer een heel bataljon aan gast muzikanten ingezet waaronder Bobby Kimball, Kiki Dee, Flo en Eddie, Steve Lukather en Davey Johnstone. De laatste gaat ook mee op tour als lead gitarist. Er werd zelfs een concertfilm uitgebracht met de naam The Strange Case Of Alice Cooper. We zien hier een sterk vermagerde Alice aan het werk met een matige conditie. Ook is er plaats voor zelfspot want bij het openingsnummer komen er een aantal dansende drankflessen het podium op. Deze plaat sluit het jaren 70' decennium af en gaan we met een schone lei beginnen in 1980?! 

Linksboven Nederlandse persing 1980 was eigendom van de bibliotheek. Daarnaast de her-persing 2018 green swirl vinyl.
Linksonder, cassette duitse release 1980. Daarnaast de reguliere cd uit 1990.

Een nieuw decennium en dus een nieuwe look moet Alice gedacht hebben. De nieuwe look doet mij nog het meest denken aan Adam Ant een beetje post punk. Verder wordt de draad weer opgepakt van het vorige decennium dus wederom Davy Johnstone op gitaar maar schrijft deze keer ook veel van de tracks samen met Alice en Fred Mandel. De laatstgenoemde herinnert zich nog dat Alice er op hamerde dat de plaat zo natuurlijk mogelijk klonk, geen overdubs of andere fratsten, Flush The Fashion riep hij. Hier komt de titel van de plaat dus vandaan. De plaat opent met een cover van The Music Machine, Talk Talk, die het nummer uitbrachten in 1966, Cooper maakt vaker gebruik van covers op zijn platen op deze plaat staan 3 niet Alice Cooper nummers. Het nummer wordt uitgebracht als single en later wordt ook nog Clones uitgebracht die in Amerika nog aardig scoorde, het nummer kwam in de charts. Cooper had al 2 jaar niet zo hoog gescoord. Het nummer werd overigens geschreven door David Carron en later nog gecoverd door The Smashing Pumpkins. Ik had liever Grim Facts of Model Citizen als single gezien, dit zijn nog echte rockers. Flush The Fashion is over het geheel een sterke plaat maar met een spuuglelijke hoes. 

Linksboven, 1981 Franse persing, daarnaast een promo persing.
Linksonder, U.S. her-persing op gekleurd vinyl uit 2017 en daarnaast de reguliere Cd.

In 1980 wordt Special Forces uit gebracht. Op de plaat komen we een paar nieuwe bandleden tegen namelijk, Mike Pinera (o.a. Iron Butterfly) en Danny Johnson (o.a. Steppenwolf). De muziek blijft een beetje voordborduren op Flush The Fashion dus veel schokkende veranderingen brengt dit niet. Persoonlijke favorieten zijn Who Do You Think We Are, Seven & Seven is (is overigens een cover van Arthur Lee) en Skeletons In My Closet. Ergens op YouTube zwerft nog een interview van deze tijd met Tom Snyder in de Tomorrow Show waar Cooper aardig hyper is. Cooper heeft de drank aangevuld met cocaïne wat zijn gezondheid niet erg goed doet en steeds vaker in depressies valt.

Linksboven, Franse persing (ex-bibliotheek exemplaar) en daarnaast de 2018 her-persing op gekleurd vinyl.
Links onder de reguliere Cd en daarnaast de Japanse Cd zonder Obi.

In 1982 verschijnt het album Zipper Catches Skin waar Cooper voortborduurt op de New Wave sound. Het album wordt samen geschreven met Erik Scott, een bassist voor de verandering. Dick Wagner was ook aanwezig maar verliet de sessie halverwege. Cooper was nog steeds aan de cocaïne en gebruikte stiekem tijdens de opname sessies samen met een aantal bandleden. Het album staat vol met nummers die een link hebben met speelfilms. Het nummer I Am The Future wordt  ook gebruikt voor een film namelijk, The Class Of 1984. Om nog meer in de New Wave sfeer te komen doet Cooper een duet met  Patty Donahue van de Waitresses. Het album krijgt geen promotie door een tour en raakt in de vergetelijkheid.

Linksboven, Duitse persing 1983, daarnaast Canadese persing 1983.
Linksonder, her-persing 2018 op gekleurd vinyl, daarnaast de reguliere Cd en daaronder de Japanse Cd.

In september verschijnt Dada op de markt. Een mysterieuze plaat in mijn ogen met een donker concept. Cooper wilde eigenlijk helemaal geen plaat maken maar was het contractueel verplicht. Het management zocht contact met Dick Wagner en vroeg hem om Alice mee te nemen en nummers te schrijven voor een nieuw album. Cooper was weer hevig aan de drank en zat niet lekker in zijn vel maar ging toch. Ondanks de situatie ontstaat er toch een bijzonder album met een aantal geweldige nummers. Het opent met een sessie met een psychiater, een duister nummer waar de spanning lekker opbouwt om vervolgens in fel daglicht over te gaan met Enough's Enough. Daarna weer een donkerder nummer Former Lee Warmer (volgens Wagner een afscheidsnummer voor Warner Bros) wat opgevolgd wordt door het luchtige en komische No Man's Land, welk op het laatst een donker tintje krijgt. Verderop het album vinden we nog I Love America wat nog als single uit wordt gebracht.
Al met al voor veel fans één van de meest favoriete albums maar Warner Bros vindt het album helemaal niks en doet ook weinig aan promotie. Deze laatste drie platen worden door Cooper kenners The Blackout periode genoemd. Dit omdat Cooper zelf zich weinig herinnerd van deze tijd. Dit was het laatste album voor Warner Bros, Cooper zat vanaf 1971 bij dit label maar na 12 jaar blijkt de koek op. Cooper blijft 3 jaar weg uit de muziekindustrie en laat pas weer van zich horen in 1986 met een compleet nieuwe Alice.

The snake shedding it's skin... Constrictor 1986

Linksboven Europese persing 1986 daarnaast dezelfde (als vervanging van de eerste) en de picturedisc 1986.
Linksonder de reguliere Cd daarnaast een dubbel Cd (de tweede cd is Raise Your Fist And Yell) en de cassette uit 1986.

Linksboven, Duitse persing 1987, daarnaast Europese persing 1987 en de Picture Disc 1987.
Linksonder, reguliere Europese Cd 1987 en de Japanse Cd 1987. 

In 1987 komt de plaat Raise Your Fist And Yell uit, op dat moment de hardste Alice Cooper plaat ooit. Ook op deze plaat staat wederom een soundtrack en deze keer van Prince Op Darkness van John Carpenter. Cooper speelt zelf ook nog een rol in de film. Hij is namelijk te zien als een van de zwervers die zich verzameld hebben om een kerk waar de gevallen engel zou zijn.
Het nummer opent met het ijzersterke Freedom en ze gelijk de toon voor het album. De laatste 3 songs zijn een concept, iets waar Cooper al vaker wat mee gedaan heeft maar het zou nog een paar jaar duren voordat we een volledig concept album krijgen. 
Het album wordt wederom gepromoot met een tour (Alive In The Flesh) en ik krijg de kans om hierheen te gaan maar sla het af omdat ik het geld ergens anders voor wilde gebruiken. Dit is één van de dingen in mijn leven waar ik best spijt van heb. Ik hoopte dat ze net als bij het vorige album een live video zouden uitbrengen maar dat gebeurde tot heden nog steeds niet. De live band bestaat uit dezelfde leden alleen is Kip vervangen door Steve Steele en heeft Devlin 7 zijn naam ingeruild voor Johnny Dime.

Linksboven, reguliere persing 1989 en daarnaast dezelfde als vervanger van de eerste. Rechtsboven de Argentijnse persing Basura (gesigneerd).
Links midden de Tsjechische  turquoise transparant 1991, daarnaast de MOV 180 gram genummerd en gelimiteerd tot 2500 persingen uit 2019 en daarnaast de MOV op rood vinyl 2017.
Linksonder de Australische Picturedisc, daarnaast de reguliere Cd, daarnaast de Japanse versie 2010 en rechtsonder de Thaise cassette.

It's a Sony........

In 1989 verschijnt het album Trash, een misplaatste titel voor deze plaat want het wordt één van zijn meest succesvolle platen van zijn solo carrière. Op de één of andere manier weet Cooper een deal te scoren met het Epic label van Sony. Er wordt op deze plaat ook groots uitgepakt met een aantal merkwaardige gasten (Jon Bon Jovi, Steven Tyler, Joe Perry, Tom Hamilton, Joey Kramer, Richie Sambora, Steve Lukather) en hitmachine Desmond Child wordt gevraagd als producer. Deze laatste weet van de hoed en de rand en vult het album met diverse nummers die allemaal op single uitgebracht worden. Het nummer Poison is de eerste single en is meteen een schot in de roos. Cooper heeft sinds jaren niet meer zo'n grote hit gehad en de belangstelling in de oude legende is wederom gewekt. Oudgedienden Kane Roberts en Kip Winger doen ook nog een duit in het zakje als gast muzikant op een enkel nummer en verdwijnen daarna weer in de massa van muzikanten. De nieuwe lead gitarist zou in eerste instantie Guy Mann-Dude zijn maar wordt op het laatst toch nog vervangen door Al Pitrelli. Guy Mann-Dude is wel te horen op de plaat in een aantal nummers. Trash wordt gepromoot met een gigantische wereld tournee waar Cooper zelfs zijn make up vaarwel zegt, althans voor de eerste deel in de set. De live band bestaat uit Al Pitrelli - lead gitaar, Pete Freezin' - gitaar, T-bone Caradonna - basgitaar, Derek Sherenian - toetsen en Jonathan Mover drums.
De release party vindt plaats in The Marquee in London en Cooper gaat als publiciteitsstunt vuilnis op halen en staat zelf achterop de vrachtwagen. De plaat brengt 5 singles voort en dat is dan gelijk de helft van de plaat. Al met al is de plaat en de tournee een groot succes en mag Cooper dit trucje nog eens proberen met de volgende plaat.

Linksboven, Europese persing 1991, daarnaast de 180gram Friday Music uit 2014 gesigneerd, daarnaast de Europese Cd en de 2013 remastered Cd.
Linksonder, MOV uit 2017 180 gram, daarnaast de MOV 2017 op gekleurd vinyl en daarnaast de longbox hoes voor de Cd.

In 1991 verschijnt Hey Stoopid wederom op het Epic label. Let wel, een groot succes is moeilijk te evenaren maar het album doet het niet slecht. Eigenlijk is dit het betere album en dat vinden veel fans met mij. Bij het maken van dit album worden wederom kosten nog moeite bespaart en met namen als Joe Satriani, Steve Vai, Mick Mars, Nikki Sixx,  Zodiac Mindwarp en oudgediende Dick Wagner die ook nog een paar noten toevoegt heb je wel wat muzikanten in huis. Er komen vier singles uit waarvan 2 ballads maar geen van de vier songs evenaart het succes van Poison. Er komt weer een uitgebreide tournee met deze keer gitaar virtuoos Vinnie Moore - Lead gitaar, Stef burns - gitaar, Greg Smith - basgitaar en Eric Singer - drums. De laatste verving Jonathan Mover tijdens de Trashes The World  Tour en gaan we vaker op tour zien met Alice. Singer is misschien niet de allerbeste drummer ter wereld maar past goed bij de muziek van Alice. Hij is dan ook zeker mijn favoriete Alice Cooper drummer, hoewel Glen Sobel (de huidige drummer) veel meer in huis heeft maar Eric is een betere match. Als hij geen verplichtingen had bij Kiss zou hij zeker de vaste drummer van Cooper geweest zijn. Alhoewel Cooper ook een voorkeur heeft voor Tommy Lee.
De Single Feed My Frankenstein wordt nog extra gepromoot in de film Wayne's World waar Cooper ook nog een klein rolletje heeft als zichzelf. 

Linksboven, eerste persing met stripboek 1994, daarnaast MOV 180gram 2018, daarnaast de reguliere Cd 1994 en daaronder de 2014 anniversary remastered Cd.
Linksonder de 2016 Friday Music U.S. persing op gekleurd vinyl, daarnaast de 2018 MOV persing op gekleurd vinyl en daarnaast de cassette uit 1994.

In 1994 verschijnt dan het laatste album op het Epic label getiteld The Last Temptation. Cooper had een idee om een concept album te maken waarbij het verhaal in stripboekvorm gelijk meegeleverd werd en zo geschiedde het. Het ging al fout op het moment dat ze het stripboek op gingen splitsen in 3 delen en bij de plaat zat alleen deel 1, de andere delen zijn mij compleet ontgaan. Later werden de drie delen wel samengebundeld en alsnog uitgebracht. De plaat is overigens geweldig maar voor het grote publiek gaat hij verloren. Cooper haalt zelfs Chris Cornell er nog bij om het album een stempel van de tijd te geven maar dit ontgaat het grote publiek totaal. De plaat presteert maar matig en ik kan me herinneren dat vrienden van mij (zij hadden een platenhandel) kochten 100 Lp's in voor 100 gulden. De platen werden voorzien van en gaatje in de barcode en voor spotprijzen op de markt gedumpt. Vandaag de dag kost een mooi exemplaar rond de €80,00 (op het moment dat ik dit schrijf 21-05-2023). Al met al was het The Last Temptation voor Sony maar die bevredigde niet en daar eindigt dan ook het contract. Het zal nog 6 jaar duren voordat er weer een nieuw Cooper album uit zal komen.

Boven de dubbel Lp U.S. 2010, dit is tot dusver de enige persing.
Linksonder de Europese Cd 1997, daarnaast de Japanse Cd 1997 en daarnaast de U.K. promo Cd.

In 1997 komt er als tussendoortje de live Lp A Fistful Of Alice uit. Deze keer op Guardian Records want het contract met Epic was afgelopen. Dit is het eerste live album sinds The Alice Cooper Show 20 jaar geleden. Een mooi excuus voor een live album dus, maar is deze nou zoveel beter als zijn voorganger? De helft van de nummers is uit de tijd van de Alice Cooper Group en de andere helft zijn veelal de veilige keuzes zoals I Never Cry en Only Women Bleed. Er staat ook nog een recent nummer op namelijk Lost In America van The Last Temptation en natuurlijk Feed My Frankenstein en Poison. Misschien was Teenage Lament '74 nog wel het meest verrassend voor de fans. 
De band bestaat uit Ryan Roxie - gitaar, Reb Beach - gitaar, Todd Jensen - basgitaar, Jimmy DeGrasso - drums en oudgediende Paul Taylor - toetsen. De band wordt aangevuld met een aantal gast muzikanten waaronder Slash die een drietal nummers meedoet, Sammy Hagar die lead gitaar speelt tijdens School's Out en Rob Zombie die de laatste 2 nummers meebrult. Al met al een bijzonder optreden en misschien wel noodzakelijk om te hebben maar eerlijk gezegd ik draai hem héél weinig. Het laatste nummer is een nog niet eerder uitgebracht nummer (een studio versie) Anyone Home. Cooper verwijst hier naar de steeds individualistischer maatschappij waar we in leven dankzij de computer. Het nummer eindigt met een grappige woordspeling, I live in a big dark house and nobody's home just me and my mouse. Of het nummer nou speciaal is opgenomen of nog op de plank lag van de laatste opnames is niet duidelijk. Cooper toert nog een tijdje met een best of set list in komt dan ook in België. Dit is voor mij de eerste keer dat ik Alice Cooper live ga meemaken en ik vond het helemaal geweldig. Sindsdien zijn er maar een paar shows die ik gemist heb.

 Linksboven de Night Of The Vinyl Dead persing 2011, daarnaast de reguliere Europese persing uit 2017 en daarnaast de U.K. persing op geel vinyl uit 2011.
Links midden de Europese 180gram persing op paars vinyl uit 2016, daarnaast de gouden persing uit 2016 en daarnaast de groene persing uit 2017.
Linksonder de RSD persing uit 2022 op gekleurd vinyl, daarnaast de Cd's, boven in de hoek de limited edition uit Europa, daarnaast een persing uit Australië, daarnaast nog een limited edition uit Europa en de onderste 2 Cd's zijnde Noorse versie en de U.K. Europe versie met allebei een alternatieve cover.

Welcome to the dark ages........

Het jaar is 2000 na Christus en wat een perfecte timing om terug te keren met een nieuw album met een verpletterend geluid. Brutal Planet is het eerste Cooper album in deze eeuw en er valt genoeg te zeggen zowel over het album als het onderwerp. Cooper is vanaf hij clean is sinds 1984/1985 een herboren Christenen en in het nummer Brutal Planet zijn er genoeg verwijzingen naar het geloof. Opvallend is dat het een loodzwaar album is, een groot contrast bij zijn voorganger The Last Temptation die op zijn beurt erg luchtig klinkt. Cooper neemt als producer Bob Marlette die een aantal jaren daarvoor ook 2 Black Sabbath albums op zijn cv mocht schrijven. Waarschijnlijk was dat de reden dat Marlette gevraagd werd om dit album te doen en het resultaat is uitstekend. Ook is oudgediende Bob Ezrin weer eens van de partij, deze keer als executive-producer.
In eerste instantie wordt de plaat alleen op cd uitgebracht maar 11 jaar later komt er voor het eerst een Lp versie uit op het Night Of The Vinyl Dead label. kort daarna komt er ook een gele persing uit op Back on Black en hiermee is de sluis geopend en volgen er in de jaren erna nog een aantal gekleurde exemplaren. Cooper doet wederom een uitgebreide toer maar dat niet alleen, de show is geheel gefocust op het nieuwe album. Er worden maar liefst 6 nummers van het nieuwe album gespeeld en er is een hele show gemaakt op de plaat inclusief podium!
Het is dan ook de eerste keer sinds Live In The Flesh dat een tour zo enthousiast ontvangen wordt door de fans. Cooper doet ook Nederland aan en speelt op het toen nog Oerrock festival in Lichtenvoorde. Cooper is een beetje een vreemde eend in de bijt op dit festival waar voornamelijk (beroerde en vreselijke) boerenrock bands spelen zoals Normaal en Jovink. Ik was er speciaal voor Alice en dat was een duur bezoekje herinner ik me nog. Het was een 2 daags festival en wij waren er op dag 2. Wij moeste een kaart kopen voor 2 dagen want anders mochten we niet naar binnen. Ik heb nog nooit zoiets belachelijks meegemaakt in mijn leven maar misschien komt dat nog. Afijn ik was er en stond vooraan lekker mee te blèren met mijn idool en kreeg als blijk van waardering zijn wandelstok....
Dit is nog steeds het mooiste Cooper item wat ik heb en elke keer als ik ernaar kijk dan beleef ik dat moment weer. Al met al was het dus de moeite waard en gingen we tevreden met wandelstok en een aantal T-shirts naar huis.

Linksboven The Night Of The Vinyl Dead 2011, daarnaast Back On Black 2011, daarnaast bovenste Cd Europees 2001 en daaronder her-persing 2010.
Linksonder Back On Black 2011 op oranje vinyl, daarnaast de Ear Music 180gram 2020 persing, blauwe Cd Duitse persing 2001 daaronder nog een her-persing uit 2010.
Onderste Cd's zijn beide dubbel Cd's Brutal Planet/Dragontown, links Wicked Young Man en daarnaast Brutal Planet, Dragontown.

In 2001 komt de opvolger al genaamd Dragontown. Wederom Bob Marlette als producer en Bob Ezrin als executive-producer. Het is een soort remake van het Goes To Hell album uit 1976 althans het verhaal. Net als Goes to Hell is dit ook een concept album waar Alice wederom naar de hel gestuurd wordt maar deze keer noemen ze het Dragontown. Het opent met het uptempo Triggerman en daarna wordt het allemaal wat zwaarder. Ook nu weer wordt er een toer ontwikkeld rond deze plaat. Ik ben in de HMH (tegenwoordig AFAS Live) geweest en vond de show helemaal top. Tijdens de drumsolo viel de P.A. uit en hoorde we Eric Singer zonder versterking zijn solo doen. Aan het eind van het optreden werd Britney (Spears) nog onthoofd nadat zij het optreden verstoorde met een Pepsi reclame. Het was natuurlijk niet de echte Britney maar het was Calico de dochter van Cooper die ook bij de vorige toer een rol speelde in zijn optreden. Ook zingt Calico als achtergrondzangeres mee op de plaat.  Dragontown is voor mij zeker favoriet vanwege zijn duister karakter en zelfs een nummer als Disgraceland (Cooper kruipt in de huid van Elvis die ook naar Dragontown gestuurd is) kan ik zeker wel waarderen. De plaat wordt net als zijn voorganger in eerste instantie alleen op Cd uitgebracht en pas in 2011 voor het eerst op vinyl uitgebracht door Night Of The Vinyl Dead in een zéér gelimiteerde oplage van 500 stuks. Dit is voor een artiest als Alice Cooper echt een kleine oplage gezien zijn fan schare over de hele wereld.

Linksboven Back On Black 2011 white vinyl, daarnaast de 2016 Cargo Records clear vinyl en daarnaast de 2017 Cargo Records 180gram.
Links midden de 2011 Cargo Records Silver vinyl, daarnaast de 2016 Gargo Records Blue vinyl en daarnaast de 2020 Simply Vinyl in gatefolded sleeve.
Links onder de Purple Eyes Cd, daarnaast de Blue Eyes Cd, daarnaast de Red Eyes Cd en als laatste de Green Eyes Cd allemaal uit 2003.

Zoals al vaker is gebeurd in de carrière van Cooper gaat hij in 2003 weer eens helemaal met de tijd mee. Er zijn veel garage rock bands populair en Alice wil daar ook een graantje van meepikken. Er moet dus een heus rock album gemaakt worden, gewoon gitaar, bas, drums en rocken. Eric Dover (die we vooral kennen van Slash's Snakepit) en Ryan Roxie (gitarist bij de band vanaf eind jaren '90) schrijven samen met Alice het leeuwendeel van de nummers. Deze keer weer eens geen Bob Ezrin maar Andrew Murdock die de productie op zich neem. Dochter Calico doet ook weer wat achtergrond vocalen en bediend de Theremin. Het wordt inderdaad een echt rock album maar de duistere tint die Alice zijn muziek omlijst mist hier wel een beetje. Dit album is dan ook één van de minst favorieten voor mij van deze eeuw.
Het album wordt wederom alleen op Cd uitgebracht met een leuk extraatje namelijk, er zijn vier verschillende hoesjes waar de ogen van Alice anders gekleurd zijn. Ik heb ze alle vier in bezit maar dat heeft wel even wat tijd gekost. Vanaf 2011 regent het weer vinyl persingen in verschillende kleuren. De Lp versie heeft alleen de rode ogen hoes, sommigen denken dat hier ook verschillende oogkleuren van bestaan maar alleen het vinyl verschilt van kleur.

Linksboven de 2011 Back In black release op rood transparant vinyl, daarnaast de 2019 New West persing op transparant rood vinyl en daarnaast de 2020 Ear Music op rood transparant vinyl.
Links midden de 2020 limited edition op rood transparant vinyl en daarnaast de U.S. RSD release uit 2019 op blood splatter vinyl.
Links onder de Duitse Cd uit 2005 en daarnaast een dubbel Cd Dirty Diamonds en The Eyes Of Alice Cooper.

In 2005 komt er dan wederom een garage rock album uit genaamd Dirty Diamonds. De plaat borduurt een beetje voort op zijn voorganger maar een aantal nummers krijgt al weer het duistere randje. Deze keer tekenen Steve Lindsey en Rick Boston voor de productie (wederom geen Bob Ezrin). De muzikanten op de plaat zijn Chuck Garric (bas), Ryan Roxie (gitaar), Damon Johnson (gitaar) en Tommy Clufetos (drums). Alhoewel Eric Singer op de hoes staat samen met Johnson, Garric en Roxie, speelt hij niet mee op dit album. Wel speelt hij in de live band tijdens de toer. Favoriet voor mij is Zombie Dance waar we weer de duisternis sfeer opzoeken. Het laatste nummer op de plaat is een beetje een vreemde eend in de bijt. Cooper slaat de handen ineen met rapper Xzibit en samen zingen ze het nummer stand. Er komt een uitgebreide tour en ik zie de show in Tilburg. De setlist is grotendeels een greatest hits verzameling maar ook is er ruimte voor werk van deze plaat met Woman Of Mass distraction en Dirty Diamonds.

Alice Cooper Treasures - A Vinyl Collection met Brutal Planet op 180gram vinyl, Dragontown op transparant oranje vinyl, The Eyes Of Alice Cooper op transparant rood vinyl en Dirty Diamonds op transparant vinyl.

Links de 2011 Night Of The Vinyl Dead persing op transparant glitter vinyl en daarnaast de 2014 Back On Black RSD persing op wit vinyl.

Links de 2008 Steamhammer persing op transparant vinyl en daarnaast (van boven naar beneden) de Digipack Cd uit 2008, Cd uit 2011 heruitgave met 3 extra nummers waarvan 2 niet eerder uitgebracht.

In 2008 komt er dan weer een ouderwets conceptalbum uit dus keert Alice weer terug naar zijn blauwdruk. Het is een bijzonder album, het verhaal gaat over een seriemoordenaar die men The Spider noemt. Het opent met een inleiding en barst daarna los met Vengeance Is Mine met niemand minder dan Slash op gitaar. Ook het volgende nummer Wake The Dead heeft een beroemde gastspeler namelijk Ozzy Osbourne die mondharmonica speelt op dit nummer. Ozzy werkte eerder al mee aan het nummer Hey Stoopid, van het gelijknamige album, waar hij wat vocalen deed. Ook nu doen verschillende mensen backing vocals op de plaat waaronder Calico (Alice' z'n dochter) en speelt zelfs nog de rol van de enige slachtoffer die haar lot wist te ontkomen in The One That Got Away. Dit laatste nummer werd mede geschreven door Jani Lane van Warrant wat best een opmerkelijke keuze is. Chuck Garric en Damon Johnson schrijven een aantal nummers mee maar ook Kerri Kelly die Damon Johnson later zal vervangen als toergitarist. Het album gaat aan de meeste mensen voorbij en dat zorgt ervoor dat de Lp schaars en dus zeldzaam wordt. Eerder zag ik hem nog wel eens op een platen beurs voor een slordige €80,00 maar tegenwoordig krijg je hem niet beneden de €250,00. 

Linksboven de 2011 Universal persing dubbel Lp op rood vinyl, daarnaast dezelfde.
Links onder de 2011 Universal/Spinefarm Cd met magazine, poster en speldje. Daarnaast bovenste Cd reguliere 2011 Europese persing, Cd daaronder 2011 Limited Europese persing en de Cd rechtsboven is de Japanse persing uit 2012.

Het is 2011 en Bob Ezrin is weer terug van weggeweest. Deze keer vinden Cooper en Ezrin het een goed idee om een sequel te maken op Welcome To My Nightmare. De plaat is dan ook getiteld Welcome 2 My Nightmare. Fans van het eerste uur kijken reikhalzend uit naar deze release want Cooper zou zijn oude bandmaten weer hebben opgeroepen om dit album met hem te maken. Uiteindelijk zijn er inderdaad 3 nummers waar de overgebleven oudgedienden aan meewerkten. Neal Smith, Dennis Dunaway en Micheal Bruce hebben alle drie een nummer geschreven voor de plaat. A Runaway Train wordt geschreven door Dennis Dunaway, een wilde treinreis die eindigt in een trein ravage. Het nummer daarna Last Man On Earth heeft dezelfde melodie als Some Folks van de 1975 Welcome To My Nightmare release. Het nummer is overgoten met een dixieland sausje. Iets verderop komen we Neal's nummer tegen, I'll Bite Your Face Off, een stevige midtempo rocksong die ook in de Live set wordt opgenomen. Het nummer daarna is weer een vreemd nummer waarin Alice zijn haat naar disco weer niet onder stoelen of banken steekt. Disco Bloodbath Boogie Fever heeft aanstoot gevende teksten op een wel heel vrolijk deuntje. John 5 (eerder Marilyn Manson en later Rob Zombie gitarist) was in de studio en speelde ter plekke een solo in voor dit nummer. Verderop komen we het  nummer van Michael Bruce tegen, When Hell Comes Home, een nummer over huiselijk geweld. Alle oudgediende leden spelen alle drie op de drie songs mee. Ook andere oudgedienden zoals Steve Hunter (die zelfs mee op tour gaat), Kip Winger en Dick Wagner werken mee aan deze plaat. De plaat brengt wederom geen hitsingles maar I'll Bite Your Face Of wordt wel uitgebracht als single. 
Deze toer leidt ook door Nederland en wel naar de Silverdome in Zoetermeer. Dit optreden heb ik dan ook gezien en echt van genoten omdat het voor mij alweer 6 jaar geleden was. Deze tournee is extra speciaal want naast Steve Hunter wordt ook Orianthi Panagaris (voormalig Michael Jackson gitariste) ingehuurd. Orianthi is de eerste vrouw als gitarist in Cooper's carrière. De drummer is de tot nu toe onbekende Glen Sobel en Ryan Roxie is ook weer van de partij. 

Links 2015 Back On Black op blauw vinyl en daarnaast de 2011 3 Cd´s uitgave, de derde Cd heeft het hele optreden in Mp3 formaat.

Back on Black 2013 persing, dubbel Lp op rood vinyl.

In 2013 worden we getrakteerd op een bijzondere release op wederom het Back on Black label. Het gaat hier om een liveregistratie van een Welcome To My Nightmare concert in Los Angeles, The Great Western Forum, uit 1975. Het optreden werd toen uitgezonden en de opnames zijn al die tijd bewaard gebleven. Back on Black kreeg de opnames in handen en besloot hier een Lp van te maken in de series Rock Classics. Een klassieker is het zeker want het was Cooper's eerste solo toer waar deze opnamen gemaakt werden 38 jaar geleden. Het concert is helemaal compleet van begin tot het eind. Later worden er nog een aantal onofficiële releases op de markt gegooid waarvan een aantal niet het complete concert hebben. De plaat was op zich best moeilijk te krijgen en stijgt snel in prijs. Ik kon de plaat ergens rond 2018 aan mijn collectie toevoegen toen ik in Nijmegen was. In een platenzaak met veel tweedehands vinyl (Vinyl Archief) kwam ik de plaat tegen tussen een hele stapel Lp's die op de grond stonden. De plaat was nog nieuw en ik heb er ook een gewone prijs voor betaald. Ik kreeg zelfs nog wat korting omdat ik meerdere platen had gekocht. 

Linksboven de 2015 3 Lp versie op UDR in box en daarnaast de 2014 release op UDR gelijk aan de voorgaande maar nu op gekleurd vinyl en hardcover fotoboek.
Onderaan de Duitse Cd/Dvd uit 2014.

 Hollywood Vampires......

Links de 2015 John Varvatos Records dubbel Lp en daarnaast de Europese Cd uit 2015

In 2015 is het dan zover. Het eerste studio album van de Hollywood Vampires - Hollywood Vampires is een feit. Er was al aardig wat aandacht besteed in de muziektijdschriften over deze samenwerking en nu is het eerste product klaar. Alice Cooper, Johnny Depp, Joe Perry en een reeks van andere bekende muzikanten waaronder Abe Laboriel Jr (Paul McCartney's band), Dave Grohl, Neal Smith, Zak Starkey (zoon van Ringo Starr) op drums. Onder andere Dennis Dunaway en Kip Winger doen hun ding op de bas. Bob Ezrin en Johnny Depp doen nog wat dingen op de Keyboards en dan een hele vloot aan gitaristen waaronder Orianthi Panagaris, Joe Walsh (Eagles), Slash en Tommy Hindriksen die we kennen van de Alice band vanaf 2011. Hindriksen zou zich later toevoegen als officieel Hollywood Vampire. 
Wat is het resultaat van deze samenwerking? Nou voornamelijk een kleine bloemlezing van hits uit de jaren 70 van bekende artiesten zoals The Who, Led Zeppelin's Whole Lotta Love waar Brian Johnson de vocalen voor zijn rekening neemt en Cooper de achtergrondzang doet, Spirit's I Got A Line On You die we al kennen omdat Alice hem al een keer als B-kant heeft gebruikt in zijn Sony periode. The Doors, Harry Nilsson, Marc Bolan, Jimmy Hendrix, Johnn Lennon, The Small Faces. De plaat telt maar 3 eigen nummers waarvan het eerste nummer meer in intro is met gesproken woord van Sir Christopher Lee (waarschijnlijk één van de laatste dingen die hij in zijn leven deed. De andere twee nummers zijn echt rocknummers met weinig verrassingen. De vraag is voegt dit wat toe aan de muziekwereld? Voor mij is het antwoord nee maar Cooper is altijd al gebrand geweest om optredens te doen zonder het theatrale aspect maar gewoon aftikken en gaan. Aangezien de 3 heren goed in de slappe was zitten kunnen zij dit dan ook doen. Ze toeren de hele wereld over met dit circus en maken overal een feestje. De live band heeft eerst nog Matt Sorum en Duff Mckagan in de gelederen maar wegens andere verplichtingen (Guns 'n Roses) moet Duff de band verlaten en wordt vervangen door Chris Wyse (voormalig The Cult). Matt Sorum verlaat de band ook en wordt vervangen door Glen Sobel. Sorum schrijft later in zijn boek dat hij dacht dat hij een heus Hollywood Vampire lid was maar kwam er al snel achter dat de band puur draaide om Cooper, Depp en Perry. Over jaar komt er wederom een nieuwe Hollywood Vampire plaat uit en deze keer met wat meer eigen nummers. Later meer hier over. 

De 2016 onofficiële Cd/Dvd op Grexit Records

Dit is eigenlijk een bootleg (onofficiële release) en hoort hier niet tussen omdat de bootlegs later aan bod komen. Omdat er nog geen uitgebreide lijst van releases is behandel ik hem hier even tussendoor. Het gaat hier om een live album wat opgenomen is tijden het Rock In Rio festival. Waarschijnlijk het eerste optreden van de band. Dit evenement wordt uitgezonden op de televisie en ja, als je de beelden en het geluid toch al hebt, waarom dan niet gewoon uitbrengen. De band bestaat uit, Alice Cooper, Johnny Depp, Joe Perry, Duff Mckagan, Matt sorum en Bruce Witkin (toetsen) aangevuld met Lzzy Hale die Whole Lotta Love meezingt Zak starkey die de laatste nummers mee drumt en zelf Andreas Kisser (Sepultura) doet nog even mee met School's Out. 
Het is zeker de moeite waard om dit gezelschap een keer aan het werk te zien en deze Dvd is zeker vermakelijk om naar te kijken. 3 jaar later zal ik de band zelf in actie zien tijdens het Graspop Metal Meeting festival in België.

Reunited?!...........

Linksboven de gesigneerde 2017 Ear Music persing op 180gram vinyl 2Lp met Cd, daarnaast de 2017 Ear Music 2 Lp rood vinyl en daarnaast de 2019 Ear Music 2 Lp wit vinyl.
Linksonder de 2017 Europese digipack Cd, daarnaast wederom de 2017 Ear Music 180gram vinyl met Cd, daarnaast de 2022 2 Lp picturedisc en als laatste de Paranormal Cd Boxset.

In 2017 komt er dan weer een nieuw Alice album getiteld Paranormal uit. Wederom gingen er geruchten dat Cooper zijn oude bandleden betrokken zou hebben bij het maken van de plaat maar dit geld enkel voor een paar nummers. Ook nu zijn er weer een aantal gastmuzikanten aanwezig waarvan de meest opvallende Larry Mullen Jr. van U2 is. Het was een nieuwe ervaring voor mij zei Cooper in verschillende interviews, Larry vroeg mij als eerste of hij de teksten mocht lezen waarop ik vroeg waarom? Larry zei dat hij zo zijn drumspel kon aanpassen aan de teksten. Ik had dit nog nooit eerder meegemaakt aldus Cooper. Andere namen zijn Roger Clover die een basdeuntje inspeelt en Billy Gibbons die wat gitaar inspeelt. Steve Hunter is als oudgediende ook nog even van de partij en de laatste vier nummers doen de oude bandleden ook nog mee. Het laatste nummer The Sound Of A is nog een oud werkje wat Dennis Dunaway nog op de plank had liggen en dan zijn er nog 2 nieuwe nummers geschreven door de oude Cooper gang maar die worden op de bijgeleverde Cd geperst. De Cd wordt aangevuld met met wat live nummers van een concert uit 2016 in Columbus. Helaas zijn het allemaal de geijkte hits van vroeger (No More Mr. Nice Guy, Billion Dollar Babies, School's Out etc) en dus niet spannend voor de doorgewinterde Alice verzamelaar. Paranormal is wel een plaat met een eigen karakter met hier en daar een recht toe recht aan rocker. De bijdragen van de oudgedienden brengen daar weinig verandering in.
Wel wordt er weer uitgebreid getoerd en ga ikzelf met mijn vrouw naar Tilburg voor een Evening With Alice Cooper. Na meer dan dertig jaar fan vond ik het wel een goed idee om voor de VIP arrangement te gaan en dat betekende een ontmoeting met Alice himself. Je mocht per persoon 3 items mee nemen om te laten signeren en omdat ik mijn vrouw ook meenam mocht ik in totaal 6 albums laten signeren. 

Spelen met Alice z'n guillotine

Met Glen Sobel

Met Ryan Roxie

Meeting the Legend

Alice met mijn Dirty Diamonds Lp

Strangling a legend

Items signeren

Met FrankenAlice

Groepsfoto

Alice is een vriendelijke man die graag kletst. Mijn T-shirt vond hij heel interessant en hij zij dat hij de hele avond al naar het shirt had gekeken. Vragen stellen kon ook en ik vroeg hem of hij liever acteur was geweest in de jaren 70 waarop hij antwoorde dat hij al acteur was maar dan op het podium. Omdat mijn vrouw ook mee was mochten we ook nog samen met hem op de foto. Zodoende moeten jullie bij elkaar blijven grapte hij. Zelf is hij op dat moment al 43 jaar getrouwd en is daar dan ook heel trots op. Al met al een geslaagde album en zeker het geld waard! Die week erna werd ik aangesproken door het Gezinsblad van Assen of ik het leuk zou vinden dat er een stukje in de krant kwam over mijn ontmoeting. Ik vond dat geweldig leuk en schreef uiteindelijk zelf een heel verhaal die de verslaggever dus zo over kon nemen en het werd een hartstikke leuk krantenartikel. Dankzij dit artikel krijg ik zelfs nog een heel oud T-shirt van de eerste toer uit 1972 (Killer toer) van een man die bij dat concert aanwezig was als klein jongetje en het shirt al die jaren heeft bewaard. Hij had mijn artikel gelezen in de krant en dacht toen, dat shirt moet naar deze verzamelaar. Ook kreeg ik nog een Cd van een plaatsgenoot die mij gezien had in de krant. Later kwam de man die mij het shirt had gegeven ook nog met her originele kaartje van het bewuste concert. Een paar jaar daarna vond een Dj van Radio10 dit artikel op het internet en vond het een leuk verhaal om te vertellen tijden de Top4000 allertijden. Na het nummer How You Gonna See me now verteld hij precies wat er in dit artikel staat. Ik werk erop gewezen door een Facebook vriend. Ik heb hier nog een videootje van die zal ik verderop nog wel plaatsen.

Linksboven de 2018 Ear Music 2 Lp limited edition picture disc gesigneerd door Alice en Ryan, daarnaast de 2018 2 Lp Ear Music op Rood en wit vinyl.
Linksonder de 2022 2 Lp picture disc en daarnaast de 2018 digipack 2 Cd Ear Music.

3 jaar na de laatste live Lp komt er wederom weer een live Lp uit. Deze keer een registratie van het concert in Parijs in de L´Olympia hall. Het is de promotie toer van Paranormal en de plaat heet dus ook A Paranormal Evening With Alice Cooper. De band bestaat uit Ryan Roxie, Tommy Henriksen, Chuck Garric, Glen Sobel en nieuwkomer Nita Strauss. De laatste vervangt Orianthi die met Richie Sambora gaat toeren. Ook op deze plaat staan weer alle nummers die we normaal ook tegenkomen bij een Alice concert. Bijzondere nummers in de lijst zijn, Pain (Flush The Fashion), The World Needs Guts (Constrictor) en Paranoic Personality (Paranormal). Een jaar later zie ik de band weer live in Tilburg en doen we nog één keer een VIP arrangement dus inclusief meet and greet. Deze keer mag je nog maar 1 eigen item mee nemen om te signeren. Ik ga wederom met mijn vrouw en mag dus 2 items laten signeren. Als we bij de meet and greet zijn wordt duidelijk dat we per persoon 2 items mochten laten signeren. Dit was wel een beetje jammer want ik had geen extra items meegenomen. Tijdens het signeren vroeg ik hem hoe het was om een levende legende te zijn. Na een lange omweg met verhalen over Mick Jagger en hoe fit die nog was tijdens optredens zei hij uiteindelijk, but yeah it's really cool. Ik voegde daar nog aan toe dat hij nog steeds geloofwaardig was omdat hij nog steeds nieuwe platen maakte, hierop antwoorde hij, I keep doing that, I love to make new music.

Linksboven de 2019 Ear Music 2Lp limited edition glow in the dark vinyl gesigneerd daarnaast de 2019 Ear Music 2Lp orange and red vinyl limited edition.
Links onder de 2019 Ear Music 2Lp 180gram en daarnaast de 2019 Ear Music limited Cd box set en daaronder de 2019 Ear Music Cd digipack.

2020 Rhino Records 2 Lp RSD release.

Alle releases 2021 Ear Music 2 Lp van links naar rechts, zwart vinyl, clear vinyl, white splatter, ook white splatter maar dan de Good Records editie, paars vinyl met poster, onderste rij, blauw vinyl, wit vinyl rood vinyl en als laatste de picture disc. 

Linksboven 2021 Ear Music boxset Cd/Blu-ray rechtsboven 2021 Ear Music digipack met patch.
Links midden 2021 Ear Music limited digipack met Dvd rechts midden 2021 Ear music digipack met patch gesealed.
Linksonder 2021 Ear Music U.S digipack met Dvd en rechtsonder de 2021 Ear Music digipack Cd.

In 2021 krijgen we dan weer een nieuw album. Cooper houdt zich aan zijn woord toen hij tegen mij zei I'll keep making new music. We krijgen gelijk een dubbel Lp met 15 nieuwe nummers erop. Het is tegenwoordig in dat bands de platen in verschillende kleuren uitbrengen en zo dus ook Alice Cooper. Er zijn een aantal platenzaken die groot genoeg zijn om hun eigen kleur te mogen verkopen. Zodoende moeten fans hun platen kopen over de hele wereld. Ik heb alle kleuren Lp's die er zijn en ze komen uit Amerika, Engeland, Duitsland, Nederland. Bij de Cd's krijg je een Dvd van het concert waar Cooper zojuist nog een Live album van heeft uitgebracht. Dat is dus nog wel een leuk extraatje voor de verzamelaars. Het album zelf is ook niet verkeerd en wederom zijn de bandleden van het eerste uur ook hier en daar te horen. De plaat opent met een nummer van Lou Reed om daarna wat meer up tempo te gaan met Go Man Go. Het nummer Our Love Will Change The World is weer een vreemd liedje met een melancholische tekst en een vrolijk deuntje. Het nummer Social Debris is bijzonder omdat hier een fan meespeelt op gitaar, Steve Crayn schreef een solo in de stijl die Glen Buxton niet zou misstaan en mocht deze inspelen. Hoe cool is dat?
Verderop de plaat komen we het nummer I Hate You tegen wat een beetje de opvolger lijkt van Nobody Likes Me van de begindagen van de band. Dennis Dunaway schrijft het nummer samen met Bob Ezrin en Alice. Je hoort Dennis, Neal, Michael en Alice elkaar bekritiseren en belachelijk maken. Een bedenkelijk stukje is de laatste zin, 'But most of all we're filled with rage for the empty spot you left on stage'. Je zou denken dat dit op Cooper zelf slaat omdat hij de band in 1975 in de 'steek' liet. Cooper zegt later in een interview dat het op het verlies van Glen Buxton slaat. Buxton overleed in 1997 en daardoor is de open plek op het podium ontstaan. Dit is ook het enige nummer waar de oude bandleden nog meedoet, behalve dat Neal nog de drums doet op Social Debris. 
Cooper is wel een geniale zakenman en dat moeten we niet vergeten. Hij gaat zoveel mogelijk met de tijd mee en haalt daarom ook graag producers of muzikanten bij zijn team om de sound modern te houden voor deze tijd. Op dit moment heeft Cooper alweer 2 albums op de plank liggen en is het afwachten wanneer hij hiermee voor de dag komt. 

Links 2023 Europese Ear-Music 12" 2Lp persing gelimiteerd en genummerd en daarnaast de 2023 Europese Ear-Music Cd/Dvd.

 Linksboven de 2023 Europese Ear Music 2 Lp op rood gemarmerd vinyl, daarnaast de 2023 Amerikaanse Astroturf editie 2 Lp op blauw/zwart split en gele splatter, daarnaast de 2023 Europese Ear Music 2 Lp op blauw/zwart split en gele splatter vinyl.
Onderaan de 2023 Europese Ear Music 2 Lp op oranje gemarmerd vinyl, daarnaast de 2023 Europese Ear Music 2 Lp op blauw gemarmerd vinyl en daarnaast de 2023 Europese Ear Music Cd/BluRay digipack.

Augustus 2023 wordt de plaat Road uitgebracht. De plaat zou worden geschreven en opgenomen tijdens het toeren om zo het maximale Road gevoel te geven aan de plaat. Dit zou tevens de eerste plaat zijn waar de live muzikanten mee mochten schrijven en opnemen. Tommy Henriksen schrijft al een poosje samen met Alice dus eigenlijk is dat niets nieuws. Veel fans van het eerste uur (en dan bedoel ik ook echt de fans van begin jaren '70) zijn boos omdat Bob Ezrin zich met deze plaat heeft bemoeit. Ik blijf zeggen, zonder Ezrin was Cooper nooit gekomen waar hij nu is. Terug naar de plaat, het eerste nummer I'm Alice, werd niet geschreven door de band maar door Ryan Roxie en nog 2 andere zweedse muzikanten. Alice zet zijn zinnen al jaren op Scandinavische muzikanten (Tommy Henriksen, Tommy Denander) en zo ook voor deze plaat. De volgende twee nummers Welcome To The Show en All Over The World is wel van de hand van de huidige liveband, samen met Bob Ezrin. Het nummer Dead Don't Dance is weer eens een samenwerking met oudgediende Kane Roberts en diens bassist vriendje Evan Magness en het nummer Go Away is een samenwerking tussen Cooper, Ezrin en voormalig Buckcherry gitarist Keith Nelson. Whiteline Frankenstein is een merkwaardige samenwerking tussen Cooper, Ezrin en Tom Morello (bekend van Rage Against The Machine en Audioslave). Cooper houdt ervan om samen te werken met zeer uiteenlopende muzikanten om zijn muziek zo origineel mogelijk te maken. The Big Goodbye is dan weer door de huidige liveband geschreven en die wordt weer gevolgd door een nieuwe versie van het begin jaren '80er Road Rats met songwriting credits voor wijlen Dick Wagner. de laatste 3 nummers worden niet geschreven door de liveband maar door voormalig Buckcherry gitarist Keith Nelson en audio engingeer Jim Bacchi. Het allerlaatste nummer Magic Bus is een cover van The Who. Persoonlijk ben ik geen fan van The Who al is hun geschiedenis natuurlijk wel intrigerend. Ik heb het boek van Keith Moon (Dear Boy) en het boek van Pete Townshend (Who Am I) gelezen en ken de geschiedenis van de band een beetje. Cooper heeft altijd al een hoge pet opgehad van Keith Moon's drumwerk. Je kunt hem ook in meerdere interviews horen zeggen dat hij Moon de beste drummer ter wereld vind. Het nummer Magic Bus wordt afgesloten met een drumsolo van Glen Sobel en de eerlijkheid gebied mij te zeggen... Sobel is toch wel Keith's meerdere. 

Singles........

Singles, wie van de oude garde kent ze niet? De kleine plastieken plaatjes met één nummer per kant, ook wel 7" (seven inch) genoemd door verzamelaars. De single werd vroeger gebruikt om mensen te kennis te laten maken met een nieuw nummer van een bepaalde artiest. De radiowereld hield de single verkoop bij in samenwerking met de lokale platenzaak en stelden zo een populariteitslijst samen. Aaahh... heerlijk die goeie ouwe tijd. De tijd dat er echt iets tastbaars gemeten werd en zo beloond werd met een plekje in de Top40. Tegenwoordig gaat het via streamingsdiensten als Spotify en kijken ze hoe vaak een nummer gedraaid wordt. Lijkt mij totaal irrelevant, want als ik vroeger naar de platenzaak ging kon ik ook een singletje luisteren en daarna besluiten om hem niet te kopen. Deze luisterbeurt telde niet mee voor de Top40. Alleen verkochte singles telden mee. Dus tegenwoordig als iemand zegt, Hé je moet eens naar dat nummer luisteren en je gaat naar Spotify en draait dat nummer dan telt hij mee als een luisterbeurt en een punt voor de hitlijsten?! Ik kan daar zeer kort over zijn, stom! Zelfs platforms als Discogs doen mee aan de digitale onzin en zetten tussen de Lp´s en Cd´s rustig een Mp3 release wat natuurlijk de grootste flauwekul is want het platform was opgezet voor tastbare schijven en geen Pc bestandjes. Discogs heeft wel de Bootleg verbannen, dat wil zeggen je kan ze er nog wel op vinden maar niet kopen of verkopen. De reden daarvoor is; de artiest verdiend hier niks aan. Nee dat klopt maar aan al die tweedehands platen verdiend de artiest ook niks meer aan! Dus of je nu een tweedehands plaat of een tweedehands bootleg koopt de artiest krijgt hier niks van. Goed laten we beginnen met mijn collectie.

Tja singles, ik heb er persoonlijk niet zoveel meer mee en eerlijk gezegd heb ik er in verhouding ook bitter weinig. Er zijn genoeg Alice Cooper singles en zeker singles die ik niet heb maar toch ga ik hier wel aandacht aan besteden omdat ze in mijn collectie zitten.

We beginnen bij het begin. Deze single van The Spiders is de eerste single die ooit uitgebracht is door de Alice Cooper Group. Alleen zat Neal Smith toen nog niet in de band maar drumde John Speer. De band nam het nummer Why Don't You Love Me op in 1965. De single die ik heb is natuurlijk een her-persing uit 1998 en bevat 4 nummers. De originele single heeft zoals gebruikelijk was 2 nummers namelijk Why Don't You Love Me een cover van Trimmel en Hitch Hike, ook een cover, van Marvin Gaye. Veel bands die later wereldberoemd werden speelden eerst alleen maar covers. Later begonnen ze aan eigen werk.
Beide nummers staan ook op deze her-persing met Don't Blow Your Mind als extra nummer. Dit nummer werd in 1966 door de band opgenomen en op single uitgebracht. De B-kant van die single staat hier niet op, No Price tag, omdat er gekozen is om Why Don't You Love Me nog een keer op de single te zetten. Die logica ontgaat mij dan ook compleet. 
Mocht je toevallig de originele Don't Blow Your Mind toevallig nog ergens hebben liggen, ik zag het singletje net nog te koop voor € 16000,00.
De single werd natuurlijk geen top 10 hit want voordat het zover komt worden er nog aardig wat opnames gemaakt.
Ik heb deze singel (zoals de meeste singles in mijn collectie) gekregen. Via social media kreeg ik contact met andere verzamelaars en één daar van is de man waar ik deze single aan te danken heb. Een man met een zéér uitgebreide collectie van Lp's, concertposters en promotie materiaal, Michael Grootswagers! Thank man!

Links de Duitse persing uit 1972 en daarnaast de Nederlandse persing uit 1972.

In 1972 lanceert Alice Cooper hun nieuwe single Elected voor Nederland betekent dit hun eerste hit. School´s Out stond in de tipparade maar Elected dendert door naar nummer 5 in de Top 40. Het nummer blijft 15 weken staan in de top 40. In Engeland doet de single het nog één positie beter en eindig op nummer 4. In Amerika stond het nummer op nummer 26, waarschijnlijk waren de Amerikanen zo bang dat Cooper president wilde worden dat de single niet met open armen werd ontvangen. Natuurlijk was het een gimmick, de videoclip waar Alice zijn best doet om president te worden van Amerika. De band laat zich filmen met stapels cash en een chimpansee en vieren lekker feest van de belastingcenten van de Amerikanen. 
Elected vind ik zelf een monster hit en was ook een van de eerste nummers die mijn aandacht trok. Als ik in deze tijd een tiener was geweest had ik het singletje vast gekocht. Gelukkig heb ik Cooper vrienden die nog wel eens aan mij denken en kreeg ik deze singles cadeau. Albert van der Meij (ex voorzitter van de Nederlandse Fanclub) dankjewel!

Hello Hurray Nederlandse persing uit 1973 

In 1973 wordt er weer een aanval gedaan op de charts en deze keer met Hello Hurray een cover van Rolf Kempf. Veel mensen realiseren zich dit niet en denken dat het een origineel Cooper nummer is. Zowel in Nederland als in Engeland wordt positie 6 veroverd in de charts. De Amerikanen zijn nog niet van de schrik bekomen van Cooper's verkiezingsstunt en het nummer blijft steken op nummer 35. Voor mij geld bij dit nummer hetzelfde als Elected het nummer was meteen favoriet bij mij. Ik kan me herinneren dat Cooper een interview deed bij Veronica en tussen het interview door werden er Cooper klassiekers gedraaid waaronder ook deze. Ik had het hele interview opgenomen op een cassettebandje en speelde die regelmatig af. Veronica droeg altijd een warm hart toe voor Cooper en besteedde er altijd aandacht aan als hij weer eens langs kwam in Nederland. Wederom Albert bedankt voor deze toevoeging aan mijn collectie. 

No More Mr. Nice Guy 1973 Nederlandse persing.

De single No More Mr. Nice Guy is de derde single van het album Billion Dollar Babies. In Nederland haalt het wederom de top 10 namelijk nummer 8. In Engeland blijft hij steken op 10 en in Amerika doet 'ie het beter dan de 2 voorgaande singles en komt op 25. No More Mr. Nice Guy is ook een nummer wat nog nooit ontbrak op de setlist van een Alice show. Als ik in 1973 een tiener was zou ik het plaatje waarschijnlijk ook gekocht hebben. Ik heb 2 varianten nu (dankzij Albert) één met een picture sleeve en één met een jukebox sleeve. De laatse werd voornamelijk gebruikt voor de horeca waar vroeger van die prachtige jukeboxen stonden of zoals Joan Jett ooit zong (I saw him dancing there by the) recordmachine. De hoes was overbodig omdat de plaatjes in de jukebox gingen en bleven tot ze weer vervangen werden door een nieuw exemplaar. Wat een mooie tijd moest dat geweest zijn. Dat je een café binnen liep en zo'n mooi verlichte machine zag staan en dat je er een kwartje in gooide en dan een nummer liet spelen wat jij op dat moment wilde horen. We zijn wat dat betreft behoorlijk afgegleden in deze tijd vol technologie dat we al die mooie dingen bij de schroot hebben gezet en nu overal televisieschermen plaatsen. Ach ja........ nostalgie.

Teenage Lament '74 Duitse persing uit 1973. 

Eind 1973 komt er dan nog een single uit en dit nummer is afkomstig van de Muscle Of Love plaat. Teenage Lament '74 oftewel tieners klaagzang 1974. Het is in vergelijking met de voorgaande single meer een ballad dan een rocker. Dit zou een single kunnen wezen die ik over had geslagen als tiener uit die tijd. Hij haalt de Nederlandse Top 40 dan ook niet. In Engeland haalt hij nummer 12 en in Amerika nummer 14. Dat is over het algemeen helemaal niet slecht want je kan als artiest beter in Amerika op nummer 14 staan dan in Nederland in de top 10. Van Muscle Of Love wordt ook nog de titel track als single uitgebracht maar die heb ik niet in mijn collectie. Dit is wel het einde van het tijdperk Alice Cooper Group, vanaf hier gaat Alice zijn eigen weg.

 Department Of Youth Deense persing 1975.

In 1975 komt de single Department Of Youth uit. Een nummer waarin Alice Cooper zich zelf omschrijft als een afdeling van/voor jeugd. De jeugd heeft de kracht voor de toekomst en wie gaf de jeugd de kracht....... juist Donny Osmond. Althans dit is wat er op het eind van de single wordt gezegd. Cooper veranderd de naam van de artiest in een naam die populair is in de tijd dat hij dit nog live speelt. Zo zijn Britney Spears al voorbij gekomen en Justine Bieber. Het wordt geen hitsingle in alleen in Amerika haalt het de billboard charts op nummer 63, in Nederland en Engeland komt het niet voor in de lijsten.  Het nummer was wel even wennen maar na een paar luisterbeurten kan ik het wel waarderen. Het videoclipje is wel grappig gemaakt voor die tijd. Je kan het vast nog ergens op YouTube vinden. Overigens deze single heb ik zelf gekocht. Af en toe kom je in de platenzaak die ook tweedehands vinyl verhandelt nog wel eens een juweeltje tegen. 

How You Gonna See Me Now Nederlandse persing 1975.

1n 1978 komt de single How You Gonna See Me Now en dit nummer doet het wel goed in Nederland het haalt nummer 7 in de Top 40. In Engeland doet 'ie het een stuk minder en blijft steken op nummer 61 en in Amerika eindigt hij op nummer 12. Zelf had ik dit nummer niet zo snel geassocieerd met Alice Cooper maar toch was het zo. Het nummer komt van het album From The Inside en dat album kreeg ik in mijn bezit in 1989. Ik weet het nog goed dat ik de plaat tegenkwam in een platenzaak in Erlangen (Duitsland). Ik was daar op vakantie op doorreis met mijn ouders en ik moest om geld zeuren bij mijn ouders om de plaat te kunnen kopen. Ik had al in onze lokale platenzaak gevraagd maar die konden de plaat niet bestellen en in Duitsland lag hij gewoon in de bak dus moest ik hem hebben. 
How You Gonna See Me Now, en vele andere songs op dat album, zijn tot stand gekomen in samenwerking met Bernie Taupin (bekend als schrijver voor Elthon John).

For Britain Only, Engelse persing uit 1982 12"

Deze single uit 1982 werd alleen in Engeland uitgebracht als een soort eerbetoon aan dit land. Na een succesvolle tour (Special Forces) besluit Cooper een speciale single uit te brengen. Cooper en Engeland hebben een geschiedenis van liefde en haat, dat wil zeggen Cooper houdt van Engeland maar Engeland (de autoriteiten) niet altijd van Cooper. Er was veel gedoe met het eerste bezoekje van Cooper aan dit land. Naast de autoriteiten die geen fan waren van de zanger was er ook nog Screaming Lord Sutch, een engelse zanger die hetzelfde idee had als Cooper over muziek en horror. Sutch deed dit al veel langer dan Cooper en hij heeft wel eens beweerd dat Cooper zijn idee gestolen had. Of dat waar is weet niemand want je had in die tijd geen YouTube of internet zodat je even snel kon kijken waar andere mensen in de wereld mee bezig waren. Screaming Lord Sutch was een lokale act en bleef binnen de grenzen van Engeland. Het zou heel bijzonder zijn als Cooper in de jaren '60 van het bestaan wist van Screaming Lord Sutch. Het is wel even de moeite waard om wat onderzoek te doen naar deze artiest. Such is in de jaren ´60 al actief met corpse paint en vindt het heerlijk om mensen de stuipen op het lijf te jagen. Zijn meest succesvolle nummer was Jack De Ripper die hij meerdere malen in zijn leven pushte om er een hit van te maken. Er staat op YouTube nog een leuk verslagje van zijn optreden op het London Rock And Roll Show 5 augustus 1972. Sutch zijn opkomst is echt briljant, nadat er honderden duiven worden losgelaten boven het publiek, laat hij zich in een doodskist op het podium tillen door schaars geklede dames. Sutch heeft zelfs een striptease danser act op het podium in (wat we toen dachten) het conservatieve Engeland. Dit is ook het tijdperk dat hij Alice Cooper ontdekt heeft want op het podium roept hij I'm looking for Alice Cooper. Best interessant allemaal om eens te bekijken. Ik heb zelf na dit onderzoek allerlei platen van Screaming Lord Sutch aangeschaft en er zit best wel wat bijzonder materiaal tussen. Lord Sutch and Heavy Friends is bijvoorbeeld een verrassend product. Mensen als Noël Redding, John Bonham, Jeff Beck en Jimmy page werkten samen met Sutch aan dat album.  

1983 Engelse Warner Bros 12" persing.

In 1983 komt als laatste wapenfeit uit op Warner Bros. De 12" single werd alleen in Engeland uitgebracht ter promotie van Dada het laatste album op Warner Bros. Het zal nog 3 jaar duren voordat we weer muziek horen van Alice Cooper maar let wel, Cooper zit niet stil want ondertussen wordt er druk gefilmd voor de horrorfilm Monsterdog die een jaar later uit zal komen.

He's  Back (the man behind the mask) 1986 Franse persing 12".

Terug naar Cooper want mijn volgende single die hij als soloartiest uitbracht komt uit 1986 (de periode dat ik bekend raakte met Cooper) en is de soundtrack van de toen nieuwe film Jason Lives Friday the Thirteenth part VI. 
Ik heb 2 van deze plaat omdat de eerste die ik kocht zat geen Alice Cooper plaat in maar een Ry Cooder en daarom kocht ik later nog een exemplaar en deze keer met de goede plaat erin. Zoals elders al benoemd, er wordt eerst een andere versie van dit nummer gemaakt maar de filmmaatschappij vindt het te hard en daarom wordt er een nieuw nummer geschreven en die valt wel in de smaak. Het nummer was geen grote hit want in de UK strand het op plaats nummer 61 maar in Zweden haalt het nummer 4. Vanaf die tijd wordt het nummer speciaal in bij Zweedse concerten op de setlist gezet.

Teenage frankenstein 1986 Duitse 12" en de 1986 UK 7".

De tweede single van het Constrictor album is Teenage Frankenstein. Er wordt een clip gemaakt van beelden uit The Nightmare Returns video om de single te promoten. Teenage Frankenstein is voor mij een van de sterkste songs van het album dus wat mij betreft een goede keuze. De single doet zelf niets in de hitlijsten maar heeft blijkbaar wel een positief effect op de verkoop van het album Constrictor die sinds het uitbrengen van de single nog een aantal plaatsten stijgt.

Freedom 1988 UK MCA Records 12" in Snakesking Bag, daarnaast de reguliere 1988 UK MCA 12"
Onderaan de 1988 Duitse 7" persing.

 Links de 1989 UK Epic 12" persing, rechtsboven de 1989 Europese Epic Cd mini maxi single en daaronder de 1989 Europese 7" eveneens op Epic.

1989 is het jaar van Alice Cooper want hij heeft een plaat uit op het Sony label Epic en een plaat vol met nummers samen geschreven met hit machine Desmond Child. De eerste single die uitgebracht wordt is Poison en het is meteen een wereldhit. Het nummer haalt in veel landen de top 10 en nu zijn alle Cooper fans gedoemd om bij elk optreden dit nummer aan te horen. Voor sommigen een vloek en voor anderen een zegen. De vraag rijst of het nummer nou zo goed was en daarom een hit werd of omdat Sony toegang heeft naar de juiste personen en met een beetje aandacht aan promotie via radio en televisie veel mensen weet te bereiken. Dat laatste speelt zeker een rol en bij een nieuw label en een nieuwe toer hoort ook een nieuw uiterlijk. Cooper verschijnt in diverse TV programma's zonder zijn kenmerkende make-up en zelfs het eerste deel van zijn concert verschijn hij zonder zijn herkenbare zwarte ogen. Gelukkig heeft hij het niet voor altijd afgezworen en zien we later in zijn carrière Cooper gewoon weer terug met zijn make-up.

 Bed Of Nails is de opvolger van Poison en wordt ook groots in de markt gezet. Cooper doet zelfs een (playback) optreden in het populaire Nederlandse muziekprogramma Countdown. In interviews beweert hij dat het nummer vernoemd is naar zijn slang die ook Nails heet. Ondanks de promotie scoort het nummer niet zo goed als zijn voorganger. Het nummer is misschien ook wel wat te "ruig" voor het gewone volk en misschien daarom wordt voor de opvolger van deze single een wat toegankelijker nummer gekozen. 

Linksboven de 1989 UK Epic 12" persing met poster, daarnaast de 1989 UK Epic 12" met patch en daarnaast de 1989 UK Epic 12" persing.
Links onder de 1989 UK Epic 7" uncut shape picturedisc en de 1989 UK Epic 7" cut shape picturedisc.

Wat maakt een plaat een hit?  Met name simpelheid en herhaling en daar gaat Sony voor. House Of Fire is zeker niet één van de sterkste nummers op Trash (mijn mening). Toch scoort het nummer beter dan zijn voorganger. Hij komt in de hitlijsen in Engeland en Amerika maar ook in Australië. In Nederland komt het nummer niet in de hitlijsten terecht en gaat de single stilletjes voorbij aan menig muziekliefhebber. Kennelijk is de macht van Sony niet zo groot dat ze alles in een hit kunnen veranderen. 

Links de 1991 UK Epic 12" picturedisc en daarnaast de 1991 Europese Epic 7" single.

Links de 1991 Europese Epic 12" persing en daarnaast de 1991 UK Epic 12" picturedisc.

De 1992 Uk Epic 12" picturedisc.

Dan komt in 1992 Feed My Frankenstein wat beter bij mij in de smaak valt uit. Het nummer werd al gebruikt in de film Wayne's World en dat is een goed moment om dit uit te brengen op single. De plaat scoort alleen in de UK plaats nummer 27 in de hitlijsten. Toch vreemd dat dit meesterwerkje niet hoger komt want met een gitaarduo als Steve Vai en Joe Satriani zou je toch denken dat je het neusje van de zalm in huis https://strato-editor.com/.cm4all/uproc.php/0/Vinyl/Alice%20Cooper/Singles/.1992%20Zodiac%20mindwarp.jpg/picture-400?_=18896c430e0 hebt gehaald wat betreft gitaristen. Het nummer is overigens geen officieel Cooper nummer maar het komt van Zodiac Mindwarp die het in 1992 zelf ook op single perst als promotie materiaal. Ik heb de desbetreffende single gekregen anders wist ik het bestaan er ook niet van. De single is gelijk herkenbaar maar hier en daar heeft Cooper de teksten wat aangepast. Cooper is een meester in het schrijven van teksten. Hij weet altijd weer de grens te vinden van humor en gruwel. 
Zodiac Mindwarp is een Engelse band die al aan de weg timmert sinds de jaren '80 maar met weinig succes. In 1991 neemt Cooper het nummer Feed My Frankenstein over en dat wordt in Engeland een redelijke hit. De vraag is natuurlijk, wat was er gebeurt als Zodiac Mindwarp het nummer zelf had uitgebracht? Was het dan net zo bekend geworden als nu? Was het dan ook gebruikt in de film Wayne's World? Of was het een stille dood gestorven zoals het meest van hun repertoire? Ikzelf was wel bekend met de band en had er ook wel interesse in maar meer werd het voor mij helaas niet. Misschien moet ik toch eens in hun muziek gaan duiken als ik er de tijd voor vindt want als je zo'n nummer schrijft bewijst het toch van talent als songwriter. 
Vanaf 1991 worden alle Cooper fans geplaagd met dit nummer als vast item op de setlist. Daar hoor natuurlijk een Frankenstein act bij en die was er dan ook. De meest geniale act vond ik de act tijdens de Brutal Planet Tour Tourture 2000 waar Cooper zichzelf in elkaar puzzelt met ledematen die over het podium zijn verspreid en deze in een futuristische machine stopt. Hij mist alleen een hoofd totdat Cooper wederom onder de guillotine beland en dochter Calico het hoofd vindt en als laatste puzzel stukje op het lichaam plaatst. Ze zet de machine in werking en uit de rokende machine stapt een springlevende Alice Cooper.

Links de 1994 UK Epic 12" picturedisc en daarnaast de 1994 Europese Epic Cd single.

In 1994 worden we getrakteerd op de single Lost In America van de plaat The Last Temptation. Ik hou erg veel van dit album en er staan zeker een aantal nummers op die ik tot mijn favorieten beschouw. Lost In America staat een beetje in de schaduw daarvan hoewel de tekst echt briljant is! Het is waarschijnlijk weer een poging om een rock anthem te schrijven over de tand destijds. Als je de tekst goed doorneemt dan krijg je een beetje een idee hoe het systeem in de wereld werkt. In Engeland veroverd het plaats 22 in de hitlijsten en in Australië 65. De verrassing is dat het ook in Nieuw-Zeeland de hitlijsten binnenstormt en daar haalt het nummer 46. Op de B-kant staat een live versie van Hey Stoopid en dat maakt het de moeite waard om deze plaat aan te schaffen. Op de 12" krijg je daar nog gratis een live opname van Billion Dollar Babies bij en No More Mr. Nice Guy. Het gaat hier dan wel om recente opnames en dat is dan wel weer cool.

Links de 1994 UK Epic 12" picturedisc en de 1994 Europese Epic Cd single.

De tweede single van The Last Temptation is getiteld It's Me. Wederom een ballad die in Engeland positie nummer 34 veroverd in de hitlijst en in Australië nummer 77. De picturedisc is niet alleen interessant vanwege de mooie tekening die overigens uit het bijbehorende Last Temptation stripboekje komt maar ook om dat het nummer Bad Place Alone erop staat. Dit is zeker mijn favoriete nummer van het album. Daarnaast krijg je nog 2 live opnames namelijk Poison en Sick Things. Het laatste nummer is niet echt voor de hand liggend. Beide nummers zijn opgenomen tijdens een toer in 1991.

De 1997 Guardian Records Cd single.

In 1996 krijgen we dan een live opname van de toen 25 jaar oude single School´s Out. Het jubileumjaar zal ongetwijfeld de reden van deze release zijn geweest. De opname komt van het album A Fistful Of Alice net als het tweede nummer Elected. Meer staat er ook niet op en is voor de rest een overbodige release. Ik snap eigenlijk niet hoe ik hier aangekomen ben, waarschijnlijk heb ik hem gekregen. In 1996 gaat Alice wel weer op tournee en deze keer heet de tour ook School´s Out. Dit was wel de eerste keer dat ik Cooper live zag terwijl ik al 10 fan was.

De 2011 Universal Music Group 7" picturedisc.

Er worden weinig singles uitgebracht sinds het jaar 2000, van Brutal Planet komen nog 2 maar daarna worden er alleen singles gemaakt voor promotie. Mijn eerste single van de nieuwe eeuw komt uit 2011 en heet I'll Bite Your Face Off  van het album Welcome 2 My Nightmare. De single wordt puur uitgebracht voor de verzamelaars en vandaar dat er een 7" picturedisc wordt geperst. Het is een leuk item om te hebben voor de verzameling en het is een limited edition. Op de B-kant staat een Live versie van het nummer wat ook wel bijzonder is. Normaal wordt je getrakteerd op een Live nummer uit de oude Cooper tijd. Het nummer is overigens geschreven door Alice en Neal (Smith, oudgediende van de Cooper group) en Tommy Henriksen.

De 2017 Europese Ear-Music 7" persing op wit vinyl.

In 2017 wordt de single Paranoiac Personality uitgebracht op wit vinyl, limited edition vinyl collector's single. Wederom een single voor de verzamelaars van platen en Cd's. Ik heb het nummer wel geteld 2 keer op Arrow Classic Rock Radio mogen horen en daarna eigenlijk nooit meer. Best jammer dat Arrow, die veel aandacht besteed aan de oude rock acts nieuw werk van oude artiesten zo de prullenbak ingooit. Arrow is een zender die vooral bij het oude vertrouwde blijft en hierdoor ook gaat vervelen. 
Cooper is een bezige bij in de muziek en blijft albums uitbrengen en dat verdiend een dikke pluim. Bij toeren hoort nu eenmaal een nieuw album maar bij een Cooper concert worden altijd de klassieke hits gespeeld. Cooper komt hier ook niet onderuit, hij kan moeilijk alle nummers van zijn nieuwe album spelen. Mensen willen inderdaad de oude bekende nummers horen, een mooi voorbeeld; Metallica liet fans de nummers kiezen die ze moesten spelen en de setlist zag er net zo uit als anders.
Paranoiac Personality is een origineel nummer geschreven door Cooper Tommy Denander en Tommy Henriksen. Denander is betrokken bij Alice Cooper sinds Welcome 2 My Nightmare en heeft wel eens tegen mij gezegd dat hij nog heel wat materiaal heeft liggen wat nog over was van de Welcome 2 My Nightmare sessies. De B-kant van de single is een recente Live opname van het nummer Eighteen.

De 2018 Europees/U.S Ear-Music 10" persing op wit vinyl en de Amerikaanse Cd uitgave.

Een vrij zeldzaam moment in de Cooper historie; Cooper brengt een Ep uit, een halve langspeelplaat zeg maar. Ep's zijn bij sommige bands een terugkerend item maar bij veel bands wordt van deze optie geen gebruik gemaakt. The Sound Of A uit 2018 op wit vinyl geen 12" maar een 10" gelimiteerd wereldwijd tot 4000 stuks. Voor een artiest als Cooper is dit een vrij beperkt aantal. Het nummer The Sound Of A is iets wat nog bij oudgediende Dennis Dunaway op de plank lag van de jaren '70 en dit maakt het voor veel Cooper verzamelaars van het eerste uur een belangrijk item. Overigens blijft het een vreemde gewaarwording dat Larry Mullen Jr. (drummer van U2) tekende voor al het drumwerk op het album Paranormal waar ook dit nummer vanaf komt. De plaat is verder opgevuld met een aantal recente live opnames van het oude werk waaronder Black Widow, Is It My Body maar ook, en dat vond ik dan wel de moeite waard, Public Animal #9. Het nummer afkomstig van het School´s Out album wordt weer nieuw leven in geblazen. 

De 2019 Europese Ear-Music 10" persing.

In 2019 krijgen we dan nog een 10" Ep en deze keer met nummers die overgebleven zijn van de sessies van het album Detroit Stories. Er staan 2 originele Cooper nummers op namelijk, Detroit City 2020 (het nummer zag voor het eerst het ligt in 2003 toen het verscheen op The Eyes Of Alice Cooper) een vernieuwde versie dus en Go Man Go. De rest van het album wordt opgevuld met covers van artiesten waar Cooper zelf respect voor heeft maar voor mij zijn het allemaal onbekende nummers. De plaat is wederom gelimiteerd en genummerd tot 20.000 stuks wereldwijd. 

De 2020 Europese Ear-Music 7" picturedisc single.

In 2020 wordt de single Don't Give Up uitgebracht waar Cooper de mensen die het zwaar hebben in de 'pandemie' een hart onder de riem steekt. De single heeft alleen een A-kant en is wederom gelimiteerd voor de vinyl verzamelaars. Er staat niet vermeld in wat voor oplage deze is uitgebracht maar op dit moment kun je de single nog steeds kopen voor een bedrag tussen de €10 en €20. Het nummer zelf is een spoken word song met een gezongen refrein dus dat is niet zo spannend maar wat wel leuk is, de videoclip is gemaakt van inzendingen van fans die een tekstregel in beeld brengen en daar is dus een clipje van gemaakt. Zo kunnen veel fans zichzelf terugzien in de clip van Alice Cooper Don't Give Up. Ikzelf heb hier niet aan meegedaan maar toch leuk voor de fans die ook daadwerkelijk in de clip zijn te zien.

Links de 2021 Europese Metal Department 12" persing op geel vinyl en daarnaast de 2021 Europese Metal Department 12".

In 2021 krijgen we een release uit een heel andere hoek. Alice Cooper And The Tome Of Madness is geen nieuw nummer of album maar een spoken word album waar Cooper het verhaal verteld over de Tome Of Madness. Ik heb hem zelf nog niet gedraaid dus ik weet ook niet of het verhaal leuk is maar het is vast spannend. Hoorspelen is iets wat in uitgevonden was in 1924 en dienst heeft gedaan op de radio tot 1986. Op zich best een interessant concept en zeker voor degene die geen zin heeft om dikke boeken te lezen. De plaat wordt uitgebracht door Metal Department en zijn beide uitgebracht in een gelimiteerde oplage.

De 2021 Europese Metal Department 10" singlesided persing.

Compilatie albums

Compilatie albums of verzamelalbums, wat heb je eraan en waartoe dienen ze? Je vindt een aantal nummers van een artiest steengoed maar lang niet alles, dan is een compilatie een mooie optie als de nummers die jij geweldig vindt daar opstaan. Meestal is het zo dat er 3 tot 4 nummers opstaan die jij goed vindt en de rest ken je (nog) niet. Een andere functie van een compilatie kan zijn dat hij handig is voor in de auto. Vroeger had je alleen een cassettespeler in je auto en niet altijd zin om een heel album te luisteren en dan is een compilatie een uitkomst. De compilatie was vooral handig om de populaire nummers van de radio samen te vatten. Ik kan me herinneren dat je in mijn tijd een serie had genaamd Now This Is Music. Die serie heeft vanaf begin jaren '80 tot begin jaren '90 gelopen. Ik kan me zelfs herinneren, en dat is nog geen 10 jaar geleden, dat ik een collega had en die had een abonnement op Radio 538 verzamel Cd's. Die kreeg elke maand een Cd met de nummers die populair (lees meest gedraaid) waren de afgelopen maand. Ik vond dat echt een overbodige vorm van compilatie want je kan gewoon de radio aanzetten en met name zender als 538 die meerdere malen per dag dezelfde nummers draaien. Maar ja, zo is er overal een markt voor. Platenmaatschappijen gebruiken compilaties ook zeker om een extra zakcentje te verdienen en dat gaan we bij deze reeks Cooper verzamelaars ook zien. Hoeveel greatest hits albums kan je als platenmaatschappij uitgeven als de artiest in kwestie nauwelijks hits heeft gehad? Voor mij mogen ze de compilatie albums afschaffen. Tegenwoordig kan je via allerlei streaming diensten je eigen lijstjes (playlist) maken en in mijn auto kan ik een SD kaartje instoppen met muziek die ik er zelf opzet. 
Ik ga dan ook nooit bewust op zoek naar dit soort albums maar ik kom ze meestal toevallig tegen in platenzaken en ze kosten over het algemeen weinig. Dus voor de vorm heb ik wel een aantal exemplaren en sommigen zijn ook echt wel de moeite waard. Het cassette bandje wat je hier naast ziet is een compilatie uit de jaren '70 en was toen waarschijnlijk heel handig want die kon je dan in de auto afspelen en hoefde je niet een heel album aanhoren maar speelde alleen de 'hits' van een artiest.

1982 Duitse Warner Bros 12".

Een van de eerste compilatie albums die ik bezat was Alice Cooper Collection. Ik vond hem in Duitsland en dat is eigenlijk ook het enige land waar dit uitgebracht werd. Deze plaat scoort aardig in de categorie greatest hits want 8 van de 12 nummers vallen daar wel onder. Killer is misschien een beetje een vreemde keuze (wel een geweldig nummer trouwens) Who Do You Think We Are of You Want It You Got It van Special Forces kom je ook niet gauw tegen op verzamelaars en Hallowed Be Thy Name van Love It To Death is ook niet meteen de meest voor de hand liggende keuze. Al met al geen gekke verzamelaar maar wel met een foeilelijke hoes. 

Bovenaand de 1989 UK/Europe Warner Bros 12" persing.
Linksonder de 1989 Europese Warner Bros Cd daarnaast de 2010 Warner Bros her-persing misdruk (op de cd staat Dream Theater's Image And Words) en daarnaast de Indonesische Cassette.

De 1989 Canadese MCA Cd.

Linksboven de 1995 Europese Epic 12" en daarnaast de 2019 Europese MOV Lp op transparant rood vinyl gelimiteerd en genummerd.
Links midden de 2019 U.S. Friday Music Lp op blauw/zwart transparant vinyl en de 2019 U.S. Friday Music Lp op rood/zwart transparant vinyl. 
Linksonder de 1995 Thaise Epic cassette, daarnaast de 1995 Europese Epic Cd, daarnaast de 1995 Japanse Epic Cd en daarnaast de 2010 Europese Sony heruitgave Cd.

In 1995 krijgen we Alice Cooper Classicks voor onze neus geschoven door Epic/Sony. De plaat bevat weinig klassiekers want al het studiowerk komt uit de Sony periode voort dus van 1989 tot 1994. De 5 Live opnames zijn opgenomen tijdens de Trash tour wat het album nog een beetje interessant maakt en we krijgen als bonus de cover Fire (Jimi Hendrix) die opgenomen was in het Sony tijdperk. Verder staan alle singles die Sony uitbracht op de plaat en maakt het een aardig Greatest Hits album van het Sony tijdperk.
De eerste persing op Lp was jarenlang een gewild item voor veel verzamelaars omdat hij maar in een kleine oplage gemaakt is. Ik heb hem gewoon gehaald bij mijn lokale platenzaak, nadat ik hem eerst al een tijdje heb laten liggen omdat ik er niet veel belang bij had maar uiteindelijk toch gekocht. 24 jaar later gooit Friday Music en MOV het monument om en brengt de plaat opnieuw uit op het trendy gekleurde vinyl.

De 1997 U.S. Sony Cd.

De 1998 Australische Raven Records Cd.

De 1999 Europese Warner/Rhino Box Set.

In 1999 komt dan de ultieme verzamelaar tot dusver. Warner en Rhino slaan de handen ineen en komen met een box set van maar liefst 4 Cd's met werk van zijn gehele carrière. De eerste release is op dat moment 30 jaar geleden en dat verdient een feestje. Eigenlijk was het de bedoeling om het 25 jarig jubileum te vieren maar door hier en daar wat oponthoud wordt het 5 jaar later. De 4 Cd's zijn gerangschikt van oud naar het nieuwste materiaal. De eerste 9 nummers zijn zelfs uit de Zappa periode afkomstig, een periode die Cooper eigenlijk niet echt meetelt in zijn loopbaan. Op de eerste Cd worden we gelijk getrakteerd op een demo versie van Call It Evil een nummer wat verder niet is uitgebracht en op de tweede Cd krijgen we Slick Black Limousine die ooit als flexi disc bij het Killer tour boek zat. Verder vinden we naast de reguliere hits uit die periode ook een nummer Respect For The Sleepers, ook een demo, en I'm Flash en Space Pirates van de Flash Fearless Lp. Op de derde Cd vinden we dan naast de reguliere klassiekers No Time For Tears wat een cover blijkt te zijn van een onbekende artiest en Because een samenwerking met de Bee Gees, No Tricks staat op de B-kant van How You Gonna See Me Now, Look at You Over There Ripping The Sawdust Of My Teddybear (demo), Identity Crises en See Me In The Mirror van de film Monsterdog en als afsluiter Hardrock Summer, een eerste samenwerking met Kane Roberts. Op de vierde Cd vinden we dan de eerste versie van He's Back (The Man Behind The Mask) met de muziek van wat later Trick Bag werd en een samenwerking met Rob Zombie Hands Of Death (Spookshow 2000 Mix). Door al deze extra's vormt deze set zowel voor de doorgewinterde Cooper fan als de beginnende een fantastische collectie uit de gehele Cooper catalogus tot 1999.

Links de 1999 Europese Epic Cd en daarnaast de 1999 U.S. Epic cassette.

In dezelfde periode als The Lifes And Crimes box set krijgen we ook weer een Sony compilatie die niet veel verschilt van zijn voorgangers. Deze beperkt zich echter alleen op de Sony releases en er staan dus ook geen bijzonderheden op. We kunnen hier dus vrij kort over zijn, nummers van Trash, Hey Stoopid en The Last Temptation.

2001 Australian Rhino Records Cd

In 2001 brengt Rhino Records The Definitive Alice Cooper uit. Deze verzamelaar is een stuk beter dan alle Sony compilaties bij elkaar. Er staan nummers op van de Alice Cooper Group en nummers van de start van Alice zijn solo carrière. Het enige minpuntje is dat de tijdlijn stopt bij 1978 en dan ineens overspringt naar 1989, dat is een gat van dik 10 jaar. In die tien jaar tijd missen er nog wel een aantal albums waar best wat aandacht aan besteed mocht worden. Voor de rest is het een goeie verzamelaar met alle hits en Halo Of Flies.

2003 Europese Epic dubbel Cd.

In 2003 is het weer de beurt aan Sony die deze keer een dubbel cd uitbrengt. Het gaat voornamelijk om het Sony tijdperk met de bekende klassiekers, School's Out, Billion Dollar Babies (Op de cd fout gespeld als Million Dollar Babies) en No More Mr Nice Guy als live opnames. Verder staat er bij het nummer Fire (Hendrix cover) previously unreleased, maar dat is natuurlijk een leugen want we zijn het nummer al eerder tegen gekomen op compilatie Cd's. 

2004 Europese Flashback Records Cd.

2007 Austrailian Sony BMG Cd.

In 2007 krijgen we weer een compilatie Cd met de titel The Best Of. Aangezien Sony zich tot dusver alleen maar op de Epic periode heeft gefocust verwacht ik dat ook op deze Cd. Gelukkig is het deze keer een waardigere compilatie geworden omdat hier ook de hits opstaan uit de Warner Bros periode. Natuurlijk staat hier ook House Of Fire op en Lost In America maar ook Billion Dollar Babies, No More Mr Nice Guy en Under My Wheels.  

2009 Europese Sony Music 2 Cd.

In 2009 is het dan weer zover dat Sony wederom een compilatie maakt nu getiteld Spark In The Dark, The Best Of, dat laatste geldt voornamelijk van de Sony/Epic periode. De plaat staat weer vol met songs van Trash, Hey Stoopid en The Last Temptation. Wel is het een dubbel Cd en staan de platen er grotendeels op. Het geheel wordt aangevuld met zoals we dat van Sony gewend zijn een aantal live opnames van de oude klassiekers.

2009 Europese Epic 3 Cd box set.

Als je denkt dat Sony nu meer dan genoeg compilaties heeft gemaakt van de Epic periode, dan doet Sony er nog graag een schepje bovenop want in hetzelfde jaar waar er net een dubbel Cd verscheen komen ze nu op de proppen met een box set met de 3 Epic albums. De meeste Cooper fans die bezitten deze albums al jaren dus is deze box set totaal overbodig. 

2009 Europese Camden Good Times Edition Cd.

2009 blijkt het jaar te zijn van de Epic periode Compilatie want het label Camden (budget label van RCA) brengt dan ook nog een verzamelaar uit waar de Sony periode centraal staat. Mijn versie zit nog steeds in zijn seal en dat zegt wel genoeg. De Cd is een heruitgave van de in 2007 uitgebrachte The Best Of. 

2019 Europese Ear Music Classics 4 Lp limited edition box set.

In 2019 krijgen we dan een echte traktatie van Ear Music Classics, namelijk een 4 Lp box set genaamd Treasures. De set bestaat uit 4 opeenvolgende platen van begin 2000, Brutal Planet op zwart vinyl, Dragontown op transparant oranje, The Eyes Of op rood transparant en Dirty Diamonds op clear vinyl. Op deze manier krijgt de verzamelaar de kans om met name Dirty Diamonds en Dragontown op vinyl te krijgen. De platen waren redelijk schaars en mensen vroegen daar hoge prijzen voor. Inmiddels was het probleem al een beetje opgelost d.m.v. extra releases tijdens Record Store Day´s en nu dus een gelimiteerde box set genummerd met een oplage van 550 stuks. De box set is nu ook al uitgegroeid naar een gewild item en kost in 2023 rond de €200,00.

Video's.......

In de loop van der jaren van Alice zijn carrière verschijnt het fenomeen video op het wereld toneel. Een mooi gereedschap om muziek en beeld te verenigen voor de fans thuis. Het zal nog tot 1978 duren voordat de eerste video verschijnt waar een concert te zien is met Alice. De eerste video is een compilatie van vier bands die optraden in 1978 te Annaheim, Californië. De vier bands zijn ShaNaNa, The Tubes, Nazareth en natuurlijk Alice Cooper. De beelden horen bij King Of The Silverscreen, de tournee voor Lace And Whiskey. De toer duurde niet lang want Cooper bleek al snel niet in staat te zijn om de tournee tot een goed einde te brengen en werd kort daarna opgenomen wegens alcoholverslaving. Ik heb de desbetreffende video dan ook niet omdat ik het vervelend vind dat er ook andere bands opstaan en dat maakt het voor mij geen echt Cooper item. Dit is tevens niet de oudste officiële concert registratie want de Alice Cooper Group maakte in 1974 de bioscoopfilm Good To See You Again Alice Cooper. De film is een concertregistratie van de Billion Dollar Babies tour afgewisseld met komische scenes waarbij een film director de band achtervolgd omdat de band zijn meesterwerk verknoeit had.

 Links de duitse versie Stone Video VHS en daarnaast de 2005 Eagle Vision Dvd.

In 1974 dus uitgebracht als bioscoopfilm en járen daarna dus uitgebracht op VHS (voor het tijdperk van de Dvd bracht men films uit op grote cassettes die je af kon spelen in een videorecorder). De video is van Duitse makelij en dus nagesynchroniseerd zoals het bij alle Duitse films/Dvd's gaat. De film opent met de band in nette pakken bij de opname vanThe Lady Is A Tramp waarschijnlijk om de kijker op het verkeerde been te zetten maar na enkele minuten maakt de band de hele filmset kapot en kleed zich om en zo begint het verhaal van de boze film director die zijn kassucces aan diggelen gaat omdat de band zijn afspraken niet nakomt. 
Persoonlijk vond ik de afwisseling van het concert met de sketches wel storend maar bij de Dvd kun je kiezen of je de film met of zonder sketches wilt zien. De Dvd die in 2005 eindelijk uitkwam was dus een welkome uitgave voor iedere Cooper verzamelaar.
Het bijzondere aan deze Dvd is dat het hier gaat om de Alice Cooper Group, dus de leden van het eerste uur maar er is ook een rol weggelegd voor The Amazing Randi. Hij speelt de tandarts bij Unfinished Sweet en de beul tijden I Love The Dead. De band wordt overigens versterkt door Mick Mashbir (gitaar) en Bob Dolin (toetsen). Cindy Smith (zus van Neal en later echtgenote van Dennis Dunaway) kruipt in de rol van dansende kies. 

Links de 1989 Hendring VHS, daarnaast de 2017 Engelse/Europese Eagle Vision Dvd.

In 1975 wordt er wederom een live registratie uitgebracht maar deze keer Alice Cooper solo. Cooper nam voor 1975 ook nog een Tv Special op en die krijg je bij de Special Edition Dvd als bonus. De Tv Special werd opgenomen als excuus om de plaat uit te brengen als Soundtrack zodat Warner Bros geen rechten had op het solo album. Vincent Price heeft samen met Alice de hoofdrol, Price heeft Alice aan een riem en leidt hem door zijn nachtmerrie. Het sinistere stemgeluid is Price zijn kenmerk (later horen we hem in Michael Jackson's Thriller) en wordt onder meer daarvoor gevraagd voor de Special. Verder werken er een aantal dansers mee, Linda Googh als Cold Ethyl, Robyn Blythe (later speelde ze onder andere nog een rolletje in Charlie's Angels) Gene Montaya (in de jaren '80 nog een paar rollen gehad in films) en Sheryl Goddard (een jaar later zal ze door het leven gaan als Sheryl Cooper omdat ze in 1976 trouwde met Alice).
Het concert registratie is getiteld Welcome To My Nightare, vernoemd naar het gelijknamige album. Cooper laat zien dat het theatrale een belangrijk deel is van zijn optredens in deze bijna Broadway achtige vertoning. Het lijkt een heuse musical met zang, dans (wederom van Sheryl Goddard, Robyn Blythe, Gene Montana en Uchi Sugiyama) en horror. De show is ontzettend succesvol en gaat de hele wereld over met het gevolg dat Cooper niet weer terugkeert naar zijn oude bandmaatjes. Michael Bruce schrijft nog in zijn boek No More Mr. Nice Guy dat hij één avond backstage was om Alice te ontmoeten. "Ik keek mijn ogen uit naar hoe groots het opgezet was en naar de danseressen waar ik liever een avondje mee wilde stappen" aldus Bruce.
De show blijkt een inspiratie voor vele artiesten waaronder Kim Bendix (King Diamond) die het concert bijwoonde en dit als grote inspiratie noemde voor wat hij nu nog steeds doet.
De eerste videoband verschijnt in 1981 maar alleen in de States. Wij moeten dan nog 8 jaar wachten voordat het hier ook verschijnt op video.

2012 US Shout Factory Dvd.

In 1979 wordt The Strange Case Of Alice Cooper uitgebracht. Een liveregistratie van The Madhouse Rock Tour. Wederom een groots opgezette show die voornamelijk gebaseerd is op het album From The Inside. Alice wordt muzikaal bijgestaan door de begeleidingsband Ultra Latex wat eigenlijk dezelfde band is als tijdens Welcome To My Nightmare met het enige verschil dat Dick Wagner vervangen is door Davy Johnstone (Elton John). Verder hebben we weer een aantal danser(essen)s waaronder Sheryl Cooper, Gene Montaya, Uchi Sugiyama, deze deden ook mee op Welcome To My Nightmare. Ook wordt Wendy Haas genoemd als achtergrond zangeres. Haas deed eerder zaken met Carlos Santana en speelde in de band Fanny.
De video heeft zeker waarde voor de fans vooral omdat Cooper er hier uitgeleefd uitziet. Sterk vermagerd worstelt de zanger door zijn set heen waar vooral zijn conditie hem parten speelt. Er worden maar liefst 7 nummers van From The Inside gespeeld waarvan een aantal de setlist in de toekomst niet weer halen.

Links de 1987 Europese Hendring Vhs, daarnaast dezelfde en de 2006 Geffen Dvd.

In 1987, na een afwezigheid van 3 jaar, komt Cooper wederom met een live registratie van zijn nieuwe tour The Nightmare Returns. Dit concert werd met regelmaat uitgezonden op Sky Channel en daar zag ik Alice Cooper voor het eerst in actie. Cooper zelf is dan voor de tweede keer clean (en blijft ook clean tot op heden) en in betere conditie dan ooit tevoren. De opkomst is geweldig, Cooper breekt uit een kooi en wandelt over het podium vol zelfvertrouwen en grootheidswaanzin. 
Ik kocht de videoband en heb hem letterlijk honderden keren bekeken tot de videoband af was, daarna kocht ik weer een nieuw exemplaar. Gelukkig kwam in 2006 de Dvd en konden de videobanden weer de kast in. Cooper vertelt altijd in interviews hoe geweldig zijn band is maar voor mij was dit de beste line up die ik gezien heb. Tegenwoordig heeft hij misschien wel betere muzikanten om zich heen maar een gitarist die als 2 druppels water op Rambo lijkt dat kan je niet evenaren. Kane Roberts is een blikvanger op het podium en Cooper weet dat en geeft de gitarist dan ook meer ruimte om naar voren te komen dan voorheen het geval was. Kane heeft zelfs een eigen act waar hij met een gitaar in de vorm van een mitrailleur vuur spuwt. De andere muzikanten zijn, Kip Winger en Paul 'Horowitz' Taylor (beiden beginnen later hun eigen band genaamd Winger), Devlin 7 (Arti Funaro) en Ken K. Mary III op drums. Verder spelen er 3 actrices mee, Linda Albertano, Sylvia Dohi en Tracy Dea, deze keer geen Sheryl Cooper op het podium. De show is geschoeid op Welcome To My Nightmare maar er komen toch nog 3 nummers van Constrictor voorbij. De show werd opgenomen in Alice zijn geboorte stad , Detroit, wat natuurlijk de beste plek is om herboren te worden.

Links de 1990 Europese CMV Enterprises VHS videoband en daarnaast de 2004 SMV Enterprises Dvd.

In 1990 verschijnt Alice Cooper Trashes The World op het Sony label CMV (toen nog onderdeel van CBS). Een nieuw tijdperk voor Alice Cooper nu Epic (Sony) het label is en er geld genoeg is om het Cooper theater een fixe boost te geven. Alle bandleden zijn vervangen en we zien nu Al Pitrelli op lead gitaar (in plaats van Kane Roberts), Pete Freezin' op gitaar, T-bone Caradonna op bas, Jonathan Mover op drums, Derek Sherinian op toetsen en Devon Maede als achtergrondzangeres. Zoals we gewend zijn van Cooper is de band wederom steengoed en spelen alles zowel oud als nieuw materiaal met het grootste gemak en precisie. Het is wel even wennen om Cooper de eerste 9 nummers zijn ding zien te doen zonder de legendarische make-up maar gelukkig keert de oude held na Steven weer terug met de zwarte ogen. We krijgen een blokje show in oude stijl met natuurlijk de klassiekers zoals, Welcome To My Nightmare, Ballad Of Dwight Frye maar ook Gutter Cat V.S. The Jets (een persoonlijke favoriet van mij) om vervolgens met Only Women Bleed en I Love The Dead weer terug te gaan naar het heden. Het einde van de show moet altijd een feestje zijn aldus Cooper en dat krijg je dan ook want na een gitaar solo van Al Pitrelli krijgen we gelijk de toen nieuwe hitsingle Poison, Muscle Of Love, Spark In The Dark en Bed Of Nails en School's  out als afsluiter. Natuurlijk komt de band nog een keer terug met toegift in de vorm van Under My Wheels. Al met al een vermakelijke show die ik honderden keren gezien heb en zeker in die tijd! Er worden maar liefst 6 nummers van Trash gespeeld en verder aangevuld met een overgroot deel aan klassiekers.

Links de 1991 Hendring Vhs videoband, daarnaast de 2001 Sanctuary Digital Entertainment special edition 2 Dvd en daarnaast de Image Entertainment U.S. Dvd.

In 1991 komt er dan voor het eerst een heuse documentaire over Alice Cooper uit. De tijdlijn start bij de ontdekking door Frank Zappa (1968) tot Hey Stoopid (1991). De documentaire duurt anderhalf uur en dat is vrij kort om een carrière van 23 jaar te belichten met name omdat de gesprekken regelmatig afgewisseld worden met oud beeldmateriaal. De bekende verhalen passeren de revue zoals de beroemde kip, de auditie voor Frank Zappa en er wordt nog een keer heel kort benoemd dat de naam Alice Cooper uit een seance sessie voortkomt maar dat is een leugen overigens, er is en de jaren '70 een biografie in boekvorm uitgekomen maar dat boek staat vol met leugens. Publiciteit is alles als je het wilt maken in de muziek  en het management vond het blijkbaar een goed idee om een fictieve biografie te schrijven met allemaal interessante verhalen. Het boek is tweedehands heel veel geld waard maar of je de tijd er in wilt steken om verzinsels te lezen is maar de vraag. Terug naar de documentaire, deze is over het algemeen vrij oprecht en op een enkele leugen na is het een geweldig overzicht van Cooper's carrière tot dusver. Ozzy Osbourne komt ook nog even aan het woord en ook Slash steekt zijn bewondering niet onder stoelen of banken. 
Ik denk dat het inmiddels wel weer tijd wordt om een nieuwe documentaire te maken gezien Cooper inmiddels meer dan 50 jaar in het vak zit en het zal leuk zijn om daar een heleboel muzikanten in te zien die intensief of langdurig met hem gewerkt hebben. Dit zou een mooi beeld vormen van hoe een bepaalde tijdspanne eruit heeft gezien.

Linksboven de 2001 Europese Eagle Vision Vhs cassette daarnaast de Colectors edition Eagle Vision uit 2005.
Linksonder de Europese Eagle Vision Dvd, de 2001 collectors edition Dvd/Cd en nog een reguliere Dvd.

In 2001 verschijnt dan de laatste concert Dvd met thema van het laatste album want hierna wordt The Greatest Hits era begonnen. Brutally Live is een registratie van het concert ter promotie van Brutal Planet en de show is daar ook volledig op geschoeid. Er worden maar liefst 7 nummers van het album gespeeld en ook het podium is gemaakt voor de show. De band is wederom bijna compleet vernieuwd want naast oudgediende Pete Friesen spelen nu, Eric Singer (kwam bij de band aan het einde van de Trash tour) Ryan Roxie, Greg Smith en Teddy Zigzag op toetsen. Het concert heeft echt een geweldige opening waarbij een half mens half technologie de mensen verwelkomt en stiekem adviseert om de zaal te verlaten nu het nog kan. Ook nieuw is dochter Calico die de rol van verpleegster en danseres op zich neemt. De show is zeker boeiend en vermakelijk om na te kijken en aan het eind wordt er nog even lekker losjes op los gerockt met oude klassiekers en krijgen we met My Generation alvast een voorproefje van wat er komen gaat (Hollywood Vampires). Cooper heeft meer dan genoeg materiaal om een show van 2 uur te vullen dus is deze cover eigenlijk een beetje overbodig. 
Deze show is dan ook een must have, zeker omdat het de laatste show op Dvd is met een album thema. 

2002 Classic Pictures Entertainment Dvd.

De 2003 Duitste SMV Dvd.

In 2003 komt Sony met een Dvd waar alle videoclips uit het Sony tijdperk opstaan. Dit is een welkome aanvulling op mijn collectie omdat Videoclips zich moeilijk laten verzamelen. Vroeger hadden we naast een videorecorder ook een aantal muziekzenders en die hadden weer programma´s die aandacht besteden aan de hardrock/metal industrie. Zo zat je dus, meestal laat in de avond, te wachten tot er een clip uit werd gezonden van je favoriete artiest en die nam je dan op. Ik heb nog wel een aantal videobanden met opgenomen videoclips maar ik heb geen videorecorder meer dus kan ik ze niet afspelen. Daarnaast zijn die banden ook al meer dan 30 jaar oud en zal de kwaliteit zwaar verslechterd zijn. Deze Dvd biedt uitkomst voor de Alice clips want hier staan ze allemaal op, Poison, Hey Stoopid, Feed My Frankenstein en nog meer. Het vreemde is dat de clip voor House Of Fire er niet opstaat terwijl die er wel is. 
Al met al is het een waardevol item waar de meeste Sony videoclips opgeslagen staan in Dvd vorm.

De 2006 Europese Eagle Vision Dvd/Cd.

De 2011 Rock Tapes Dvd.

In 2011 kwam ik deze Dvd tegen een registratie van een optreden tijdens de Psychodrama tour in Romania. Het is een optreden tijdens een festival opgenomen met professionele cameraploeg, waarschijnlijk omdat het ook uitgezonden werd. Het geluid komt rechtstreeks van de mengtafel en klinkt daardoor vrij droog maar wel goed. Het gaat hier waarschijnlijk om een onofficiële release maar wel van goede kwaliteit. De band heeft twee nieuwe gitaristen, Kerri Kelly en Jason Hook en Chuck Garric en Eric Singer zijn nog steeds van de partij. Het optreden begint met een silhouet van Alice die daarna neergestoken wordt door de echte Alice Cooper en vervolgens blijft de namaak Alice (Calico) de eerste 5 nummers dood op de trap naar de drumriser liggen. Ook bijzonder is dat tijdens Eighteen Marllyn Manson nog even een stukje mee komt zingen. Nadat hij een paar keer verkeerd invalt komt het dan toch nog uiteindelijk goed en wordt het als duet uitgezongen. Wat ook leuk is, het nummer Halo Of Flies is weer terug op de setlist met uitgebreide drumsolo zodat Alice zich kan omkleden en kan beginnen aan zijn Welcome To My Nightmare theater. Cooper speelt weer als vanouds met zijn dode Ethyl en Dead Babies en wordt zoals gebruikelijk gestraft met de galg een truck die we een tijdje niet gezien hebben. Er wordt afgesloten met School's Out en Poison en als toegift Elected. Het is dan misschien geen officiële release maar best wel de moeite waard om in je collectie te hebben vandaar dat ik hem ook hier behandel en niet in de bootleg sectie.

Links de 2010 Bigger Picture Bluray en daarnaast de 2010 U.S. Dvd/Cd.

superduper

fotobook

2014 Eagle Vision Blu-ray, 2 Dvd en Cd box-set.

In 2014 komt er dan weer een update van de Alice Cooper story en deze keer gemaakt door Sam Dunn. Deze jonge director zette zichzelf op de kaart met de film Metal, A Headbanger's Journey in 2005 en daarna maakte hij een soortgelijke documentaire over Rush. Dunn is duidelijk een metal liefhebber en weet waarover hij praat en mede door zijn hedendaagse voorkomen wordt hij gevraagd om een documentaire te maken over Alice Cooper. Cooper wil zijn carrière graag in een modern jasje steken en Dunn was de juiste persoon voor de job. De film wordt voornamelijk gemaakt met fotomateriaal en een voiceover die het verhaal verteld vanaf de begindagen toen de band nog covers deed (de meeste beroemde jaren '70 bands waren oorspronkelijk coverbands) onder de naam The Spiders en later The Nazz. Mede door het knip en plakwerk van het foto materiaal komt de film een beetje over als een kinderfilm. Al met al wordt het verhaal redelijk verteld zoals in de Prime Cuts documentaire. Ik heb alleen de uitgebreide versie en deze komt compleet met fotoboek met diverse oude foto's die nog niet eerder zo verschenen zijn. Tevens krijg je bij deze versie een Dvd met een live registratie van een optreden tijdens de Killer tour en dat maakt dit pakket zeker de moeite waard. Als kers op de taart krijg je er ook nog een Cd bij met de live opnames van een live optreden in Montreux uit 2009.

Speelfilms......

Als kind is Cooper al gefascineerd door films en acteren. Het is dus ook niet raar dat, tijdens zijn lange loopbaan, hij in meerdere Tv series en films een rolletje wist te bemachtigen. We zien Cooper voor het eerste in 1974 in een aflevering van The Snoop Sisters, seizoen 1, aflevering 3, The Devil Made Me Do It. Cooper speelt hier een zanger genaamd The Prince en zingt Sick Things. In 1975 als Cooper solo gaat speelt hij de rol van Steven in zijn eigen Tv film The Nightmare en 2 jaar later speelt hij in de film Sextette (waar ook Keith Moon een rolletje in speelt) als ober. De hoofdrol is voor Mae West die bekend staat als mannenverslinder. Cooper zei dat ze ook advances gemaakt had naar hem maar dat hij dit aanbod afsloeg. In 1980 zien we Cooper in de film Roadie als hemzelf in in 1984 verschijnt hij als Vince in Monsterdog waar hij de hoofdrol speelt. Dit betekend dat hij na de release van Dada dus bezig is geweest met deze film en misschien een poging deed om door te breken als acteur. Zelf denk ik dat dit altijd zijn plan is geweest vanaf de midden jaren '70 om een overstap te maken van het podium naar het witte doek. Op het album Lace And Whiskey waar hij de rol vertolkt als prive detective Maurice Esgargot speelt hij al een beetje met dit idee. Het nummer King Of The Silverscreen lijkt dan ook autobiografisch te zijn maar dit blijft een gedachtegang. Ik heb het Cooper zelf gevraagd of hij niet liever acteur was geworden waarop hij antwoorde dat hij een acteur is maar dan op het podium. Wel liet hij weten dat hij zeer tevreden was met die positie dus moeten we maar aannemen dat het een soort hobby is om af en toe een filmrolletje te spelen. 

Links de 1980 Europese Warner Bros Soundtrack Lp en rechts de Dvd release.

Links de 1987 film Prince Of Darkness en daarnaast de 2009 film Suck.

In 1987 verschijnt Alice in John Carpenters film Prince Of Darkness als zwerver. De film gaat over een duister geheim dat bewaard wordt in de kelder van een kerk in Los Angeles. Cooper speelt op zich een klein rolletje in de film en je hoort een stukje van Prince Of Darkness een nummer dat op de plaat Raise Your Fist And Yell staat. Het verhaal op zich is wel spannend maar in de film wordt dit in mijn ogen een beetje matig vertoond. Overigens de credits aan het begin van de film duren maar liefst 9 minuten waarin al wordt aangegeven dat je aardig wat geduld moet hebben in deze film.

In 2009 heeft Cooper een iets grotere rol als barman in de film Suck. De film is een horror komedie over een band die wil doorbreken maar hier niet in slaagt totdat de bassiste van de band veranderd in een vampier. Naast Cooper zien we ook dochter Calico en artiesten als Iggy Pop en Henri Rollins in de film. 

Ik heb natuurlijk niet alle films of Tv-series waar Cooper een rolletje in heeft gespeeld maar heb de meeste wel gezien. Cooper in The Muppets Show was natuurlijk legendarisch en die heb ik ook op Dvd gehad of Cooper die in Nightmare On Elmstreet de vader van Freddie speelt echt geweldig. Misschien dat ik ooit nog eens meer ga focussen op film materiaal maar tot dusver blijft het vizier gericht op muziek.

Bootlegs......

Bootleg Dvds, links boven Special Forces tour, daarnaast Readding Festival 1986 en daarnaast Hey Stoopid tour 1991.
Links onder psychodrama tour 2007 daarnaast Wacken 2013 en Lake Tahoe 2005 The Eyes Of Alice Cooper.

Bootlegs of terwijl illegale opnames een vloek en een zegen. Veel verzamelaars spugen op bootlegs en is het net zo'n vies woord als roken (Rook jij?!, verzamel jij bootlegs?!). De discussie is natuurlijk geld gericht want het is een zwart handeltje voor de maker van de bootleg en de artiest wordt buitengesloten. Natuurlijk valt daar wat voor te zeggen maar om zoals Discogs deed alle handel in bootlegs verbieden dat vind ik ook nogal wat. Er is veel oud materiaal uitgebracht in bootleg vorm wat zeker wel waardevol is maar ook vooral zeldzaam. Bootlegs worden over het algemeen niet in hele grote oplages geperst en daardoor zeldzaam. Als je er goed over nadenkt, waarom handel in tweedehands bootlegs verbieden terwijl handel in tweedehands platen wel toegestaan is. Artiesten verdienen niet aan tweedehands platen en bootleg handelaren verdienen niks aan tweedehands bootlegs. Tegenwoordig zijn illegale opnames gewoon legaal heel Youtube staat er vol mee. Als je naar een concert gaat dan begint het met duizenden telefoons in de lucht om het begin maar te filmen. Artiesten hadden vroeger het voordeel dat hun optredens mysterieus waren maar tegenwoordig kan je het concert wat je volgende week gaat bezoeken eerst al zien op YouTube. Je hebt tegenwoordig webwinkels die massa's aan bootleg Dvd's te koop aanbieden en daar heb ikzelf ook wel eens een bestelling geplaatst. Het nadeel is, je ziet de kwaliteit pas als je het in huis hebt en vandaag de dag zijn we verwend met scherpe beelden op YouTube video's en dan vallen de oudere bootlegvideo's vaak tegen. Vroeger toen er niks anders was dan keek je naar een wazig beeld en dan was je zeer tevreden en tegenwoordig verdwijnen deze video's in de kast en bekijk je ze nooit weer.
Laten we even teruggaan in de tijd dat internet nog niet zo groot was als leveranciers van illegale opnames. Hoe kwam je toen aan je bootleg materiaal? Ikzelf kocht dan de Record Collector, een engelse magazine voor platenverzamelaars en daar had je een advertentie rubriek en kon je die mensen aanschrijven en dan kreeg je een lijst met materiaal wat diegene te koop aanbood. Zo kwam ik bij een Engelsman Sean en die handelde in videobanden die jezelf kon samenstellen. Je betaalde voor 1 videoband honderd gulden (tegenwoordig gelijk aan honderd Euro) en dan stuurde hij die op. Ik heb dat 2 keer gedaan en kreeg netjes de videobanden opgestuurd. Het film materiaal waar je uit kon kiezen bestond uit concerten maar ook Tv programma's waar Cooper aan meedeed en dat was in die tijd natuurlijk prachtig want dit soort materiaal kon je nergens anders zien. Tegenwoordig staat dit natuurlijk op het bekende YouTube en gaat niemand hier geld aan uitgeven.
Bootleg makers worden vaak gezien als boeven van de muziek industrie maar voor artiesten met een lange loopbaan als Alice Cooper zijn ze ook van historische waarde. Oude optredens uit het begin van de jaren '70 zouden allemaal verloren zijn gegaan als deze mensen geen illegale opnames hadden gemaakt. Vandaar de conclusie bootlegs een vloek en een zegen!

De Toronto Rock´n Roll Revival verzameling. In totaal worden deze opnamen tot dusver 91 keer uitgebracht. Ik heb er 14 en af en toe als ik er één tegen kom gaat deze bij de verzameling.

De bootleg met de oudste live opnamen, Toronto Rock´n Roll Revival in 1969. Het is de slechtste bootleg die je kan vinden van Cooper. Regelmatig verschijnt er een nieuw exemplaar met de meest waanzinnige titels zoals, Greatest Hits (geloof mij, er staat geen enkele hit op), Snorting Anthrax, Ladies Man etc. etc. Deze bootleg is dan ook niet gemaakt door een Alice fan of liefhebber. De nummers die er opstaan hebben allemaal de verkeerde titels en er staan zelfs 2 nummers op van Ronnie Hawkins (Ain't That Just Like A Woman en Going To The River) die hier dus gewoon als Alice Cooper nummers opstaan. De opnames worden nu nog steeds met foute titels en de 2 niet Cooper nummers opnieuw uitgebracht. Waarom koopt men het dan? De opnames zijn wel van onschatbare waarde en komen van de allereerste Alice Cooper Group Lp plus Nobody Likes Me een nummer dat alleen live werd gespeeld en niet is opgenomen in de studio. De band klinkt zeer experimenteel en als je niet bekend bent met de eerste 2 platen van de band dan twijfel je of het materiaal echt de Alice Cooper Group is. Later wordt er nog een ander album uitgebracht met werk uit deze tijd getiteld Live At The Whisky A-go-go en deze plaat is waarschijnlijk wel uitgebracht door Alice kenners. Deze laatste plaat is dan ook de betere van de twee maar de festival opnames zijn wel heel bijzonder en als verzamelaar zeker een must om te hebben. Al was het maar om je lekker te ergeren aan de foute titels.

1972 dubbel Lp.

Een legendarisch concert Live At The Hollywood Bowl met introductie van Wolfman Jack (een Amerikaanse Discjockey). De setlist bevat 4 nummers van School's Out en naast de opnames van Hollywood Bowl krijg je ook nog een gedeelte van het concert van de Hofstra University ABC in Concert. Deze laatste is aangevuld met een studioversie van Elected die toen alleen als single uitgebracht was. Deze bootleg is echt een parel in een Alice Cooper collectie zeker de moeite waard om te zoeken. Ik kreeg die van mij via een Franse vriend die in Lp's handelde. 

Detroit Records Alice 1971 dubbel Lp oranje en zwart vinyl en dezelfde versie met rood en zwart vinyl.

Op deze bootleg staan nummers opgenomen tijdens verschillende concerten namelijk, Madison Square Gardens 1973, Louis Arena 1971 en Seatle WA 1973 de plaat wordt opgevuld met demo versies van, Teenage Lament '74, Never Been Sold Before en Working Up A Sweat, alledrie afkomstig van het album Muscle Of Love. Als extra krijg je ook nog een pre-production van Teenage Lament. Wederom een bootleg met een mooi stukje historie van de band.

Links de 1975 bootleg Lp en rechts de 2017 bootleg Cd.

De bootleg Alice Cooper Sold Out is dan de eerste bootleg van Alice Solo. De foto op de hoes is al veel ouder (van de begintijd van de Alice Cooper Group). De plaat bevat opnamen van het concert in Los Angeles en werd opgenomen door de radio, King Biscuit Flower Hour en dus goede opnames. De plaat bevat een gedeelte van het concert maar de Cd bevat het gehele optreden en is daarom wel een mooie toevoeging aan de verzameling.

2017 Nederlandse 180gram persing.

In 2017 komt er nog een compilatie van de L.A Forum opnames uit 1975 met dezelfde titel als de in 2013 officieel uitgebrachte dubbel Lp Alone In His Nightmare. Het is de goedkopere oplossing voor degene die de 2013 release gemist hebben en nu niet teveel willen betalen voor het album. Natuurlijk staan hier niet alle nummers op omdat het gaat om een enkel lp en de officiële een dubbel Lp is.

Nice Guys Sleep Alone 2Lp

In 1988 verschijnt de dubbel Lp Nice Guys Sleep Alone. Het zou hier gaan om outtakes van de Billion Dollar Babies Sessies maar het schijnen verschillende mixen te zijn van het quadrafonisch album. Ikzelf kan me niet herinneren dat ik hem afgespeeld heb dus ik kan het niet zeggen. Wat wel bijzonder is, er staat één nummer op die er niet bij hoort en dat is Flash Fearless And The Zorg Women Parts 5 & 6, een concept album gemaakt door verschillende artiesten. Alice doet op die plaat I'm Flash en Space Pirates. De plaat werd overigens voor het eerst uitgebracht onder de naam Fearless in 1979. De hoes maakt hem overigens wel de moeite waard om te hebben. Het is de cover van een stripboek gebaseerd op het verhaal van From The Inside. Helaas heb ik dat stripboek nog niet in mijn bezit. 

Live at the Wendler stadium Saginaw Michigan The King Biscuit Flower Hour.

De opnames van het optreden in Saginaw, Michigan uit 1978 zijn ook aardig uitgebuit. De opnames zijn wederom van The King Biscuit Flower Hour en zijn onder diverse titels uitgebracht en worden nog met enige regelmaat opnieuw uitgebracht. Het concert heeft een hoog ballad gehalte (3 van de 13) waaronder het mierzoete You And Me en I Never Cry en haalt de vaart er op deze manier goed uit. Naast alle vaste nummers komen we toch nog Unfinished Sweet tegen van het Billion Dollar Babies album. Wat nog wel vermeld mag worden is dat de nieuwe versies steeds verzorgder op de markt komen.

Live in San Diego 1979, Madhouse Rock Tour.

Deze release is voor mij persoonlijk wel een historisch momentje in de Cooper carrière, The Mad House Rock Tour. Een nieuwe show niet meer gebaseerd op Welcome to My Nightmare maar een show volledig gemaakt voor het album From The Inside. Ook de enige show waar How You Gonna See Me Now live wordt gespeeld.

Alice Is Back Cd.

Wederom een Saginaw '78 maar dan aangevuld met Second Coming van andere opnames. Totaal overbodig maar aangeschaft voor Second Coming omdat dat nummer live nog niet in mijn collectie zat op dat moment.

1993 U.S Metal Mess Picture Disc kant A en Kant B daarnaast de 1994 U.S Metal Mess Cd.

Hoewel de op de plaat staat dat het om opnames gaat uit 1990, het zijn wederom opnames van Saginaw 1978, Madhouse Rock tour 1979 en opnames van het L.A. Forum 1975. Wel leuk om als picture disc te hebben met op be B-kant een hele andere Alice dan op de A-kant.

De 2016 Europese Coda Publishing Lp op rood vinyl.

In 2016 wordt er nog een compilatie gemaakt van verschillende live opnames. Het zijn allemaal nummers die eerder uitgebracht zijn in bootleg vorm maar hier hebben ze de opnames nog een beetje opgepoetst. Het zijn allemaal nummers die door de radio werden uitgezonden als live broadcasting en zo vinden we dus opnames van de Welcome To My Nightmare show, de Saginaw show en San diego show. Weinig nieuws dus maar toch een leuke verzamelaar van verschillende radio uitzendingen. 

1984 Engelse Out Of School Lp.

In 1984 verschijnen de live in Glasgow 1982 voor het eerst op vinyl. Deze opnamen zijn een registratie van Alice Cooper zijn New Wave Punk periode, zijn nieuwe koers begin jaren ´80. De opnames geven een gehaaste indruk, alles lijkt sneller gespeeld te worden dan normaal. Eerst dacht ik dat het kwam omdat Cooper in deze tijd zijn neus graag vol snoof met cocaïne maar later blijkt dat de opnames gepitched zijn omdat ze op deze manier meer nummers op een Lp konden zetten. Vooralsnog staat de hele show niet op deze plaat.
Ook deze opnames worden meerdere keren gebruikt voor bootlegs maar later wordt er zowaar ook nog een officiële recordstoreday release van gemaakt met de complete show.

Duitse Elephant In The Pan Cd.

De El Paso Show is ouder als de Glasgow show en is een show gemaakt voor het album Flus The Fashion. Het album wordt maar liefst met 6 nummers vertegenwoordigt, Grim Facts, Guilty, Pain, Talk Talk, Clones en Nuclear Infected. Het optreden eindigt op de Cd met Wish You Where Here van Alice Cooper Goes To Hell.

1986 dubbel Lp promo.

In 1986 waar Cooper na 4 jaar voor het eerst weer gaat toeren met een herboren Alice Cooper, komt hij terug met een show The Nightmare Returns. Deze bootleg is opgenomen tijdens deze toer in de Apollo theater in Manchester. Cooper is tijdens deze toer op zijn best en met een tot in de puntjes verzorgde show. Om de dubbel Lp vol te krijgen worden er nog 5 live nummers van het concert in 1975 in het L.A Forum.

1994 High Live Cd.

In 1994 duikt er zowaar nog een bootleg op die gemaakt is tijdens de Nightmare Returns en deze keer gaat het om een show in Cincinnati. De show staat er compleet op maar de Cd wil wel eens moeilijk doen bij de laatste track. Zeker een leuke aanwinst voor de verzamelaar!

1987 Engelse 10" picturedisc en de gelimiteerde 10" op rood vinyl.

In 1987 komt deze op de markt een persconferentie vanuit het Grand Hotel in Zweden. De rode versie is gelimiteerd tot 1000 stuks en de picture disc is onbekend. Wat er precies opstaat moet ik nog eens een keer beluisteren. Sommigen beweren dat het een persconferentie is van Sting over de regenwouden, anderen beweren dat het een interview is met Alice over zijn komende tournee Alive In The Flesh.

1991 Duitse Beelzebub Vinyl 2Lp op transparant splatter vinyl.

In 1991 verschijnt Nobody Likes Me een luxe dubbel Lp op clear splatter vinyl. Een opname van het concert Ellenfeldstadion in Neunkirchen a.d. Saar - 14.07.1990 tijdens de Trashes The World Tour. De eerste tournee van het Sony tijdperk waar sony al eerder de Vhs tape van uitbracht maar dan van de show in Birmingham.

Duitse Urgent 2Lp en de Europese Cd.

De meest simpele manier om een bootleg uit te brengen is gewoon de audio van de Dvd te gebruiken en een dubbel Lp te maken. Dit zijn dus gewoon dezelfde opnames als de Dvd Trashes The World. Wel mooi om te hebben voor als je wel de muziek wilt luisteren maar niet de beelden hoeft te zien.

1992 Italiaanse Lobster Records Cd.

In 1992 komt er dan wel weer een interessante bootleg uit met live opnames van september 1991 in de Electric Lady Studios in New York. De Cd bevat 11 nummers waaronder 3 nummers van het Hey Stoopid album. 

2017 Sound Stage Cd box-set

Eén van de meest complete bootlegs tot nu toe is de Broadcast Collection. Maar liefst 8 uitzendingen zitten hierin van 1971, 1975, 1978, 1979, 1980, 1987 en 1995. Het geheel ziet er verzorgt uit alleen disc 8 heeft de tracklisting van disc 4 op de achterkant van het hoesje. Verder een geweldige aanwinst voor iedere verzamelaar.

1996 Italiaanse Kiss The Stone Cd.

In 1996 verschijnt de bootleg Alice Cooper Goes To Chile, een opname van het concert in Santiago in 1995. Tijdens dit optreden worden er maar liefst 3 nummers van The Last Temptation gespeeld, Lost In America (een nummer wat wel vaker voorkomt bij een Cooper show), It's Me en Burn It Down (Cleansed By Fire). Ik heb hem het jaar erna gezien in 1996 bij Graspop Metal Meeting en daar deed hij ook Cleansed By Fire maar ook Halo Of Flies stond op de setlist.

2014 U.S. Iron Eagle Records 2Lp.

Een jaar voordat Back On Black de Lp perst komt er op iron Eagle Records een vinyl versie van de show in Alexandra Palace 2011 uit. De show is compleet met toegift van Arthur Brown waar hij het nummer Fire doet. Het is ook de eerste tour dat Orianthi mee doet maar op de achterkant van de hoes zien we een foto van Nita Strauss, een kleine smet op een voor de rest goed verzorgde release.

2017 Europese Laser Media Lp op paars vinyl.

Een mooie bootleg uitgave met mooie hoes en dito vinyl. Dit compilatie album bevat nummers van verschillende radio uitzendingen door de jaren heen. 

Top